ตอนที่ 4 เฮียพายุ
1510 คำ
หลังจากกลับจากโรงพยาบาล พลอยใสก็อารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หนึ่ง เพราะผลตรวจออกมาดี ไม่ได้เจ็บป่วยหรือเป็นอะไรอย่างที่กลัว สอง เพราะเธอสามารถออกมาเที่ยวได้อย่างอิสระ โดยที่ไม่ต้องมีลูกน้องของพ่อมาคอยเฝ้าอีกหนึ่งวัน
“อารมณ์ดีแล้วเหรอยะ หน้าไม่บูดเหมือนตูดแล้วนี่” แขไขที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถพูดแซวขึ้น เมื่อเห็นพลอยใสฮัมเพลงมาตลอดทางตั้งแต่เลี้ยวออกมาจากโรงพยาบาล
“ก็ต้องอารมณ์ดีสิ ร่างกายแข็งแรงดี แถมยังได้ออกมาเที่ยวด้วย” พูดพลางก็ร้องเพลงคลอกับเสียงนักร้องที่เปิดอยู่ในรถไปพลาง
“แล้วนี่แกจะให้ฉันพาไปไหนต่อ ไปกินข้าวเที่ยงก่อนได้ไหม ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว”
“ได้สิจ๊ะแขไขเพื่อนรัก ถ้างั้นเราไปกินข้าวที่ห้างกัน”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อย แขไขก็เลี้ยวรถเข้าไปยังห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางกรุง โดยที่ทั้งคู่ตกลงกันว่าอาหารมื้อเที่ยงวันนี้จะเป็นอาหารญี่ปุ่นเจ้าดัง
สองสาวสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ไม่ว่าจะเป็นราเมง ซูชิ ซาชิมิ ยำสาหร่าย เท็มปุระ อาหารมาเสิร์ฟครบทุกเมนู พลอยใสและแขไขก็เริ่มลงมือทานกันด้วยความเอร็ดอร่อย
“ฉันโคตรคิดถึงแก โคตรคิดถึงเมืองไทยเลยแข แกรู้ไหม ที่ฝรั่งเศสอาหารไม่ถูกปากฉันเลย ยกเว้นเวลาที่ได้ไปร้านอาหารไทย” พลอยใสพูดขึ้นเมื่อซูชิคำสุดท้ายถูกคีบเข้าปากไปเรียบร้อย
“คิดถึงก็กินเข้าไปเยอะ ๆ จากนี้ก็ทำตัวดี ๆ จะได้ไม่ต้องถูกพ่อส่งไปดัดสันดานอีก”
ได้ยินเพื่อนตอบกลับมาแบบนั้น พลอยใสก็แทบจะเอาตะเกียบทิ่มตาเพื่อนซี้ที่บังอาจพูดกวนอารมณ์ เสียบรรยากาศหมด
ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่ก็พากันมาเดินชอปปิ้งเพื่อให้อาหารย่อย
“แข แวะร้านนี้ก่อน ฉันอยากได้ชุดใส่ไปเที่ยวคืนนี้น่ะ” พลอยใสพูดพลางดึงแขนเพื่อนให้เดินตามเข้ามายังร้านจำหน่ายเสื้อผ้าสุดเซ็กซี่
หลังจากเดินดูอยู่ครู่ใหญ่ พลอยใสก็หยิบชุดเดรสสายเดี่ยวสีโรสโกลด์คอวีลึก กระโปรงผ่าหน้า ขึ้นมาทาบกับตัวเอง
“ชุดนี้เป็นไงบ้างแข แกว่าเหมาะกับฉันไหม” เธอถามพร้อมกับหมุนตัวไปมาให้เพื่อนดู
“ชุดไหนคุณหนูพลอยใสก็ใส่สวยทั้งนั้นแหละค่ะ” ได้ยินคำตอบที่ถูกใจก็ทำเอาคนถามระบายยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวที่เรียงอย่างเป็นระเบียบ
เมื่อได้ชุดที่ถูกใจ และได้ของที่ต้องการครบแล้ว แขไขก็พาพลอยใสกลับมาที่บ้านของตัวเองก่อน เพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวออกไปเที่ยวในคืนนี้
..และจุดหมายก็คือคลับชื่อดังของตระกูล เมธาอัครกุล..
รถของแขไขเลี้ยวเข้าจอดในโซนจอดรถวีไอพีของคลับชื่อดัง ซึ่งคนที่จะจอดรถโซนนี้ได้จะต้องเปิดเมมเบอร์วีไอพีที่ราคาแพงขนาดซื้อบ้านได้เป็นหลังแบบหนึ่งปีขึ้นไปเท่านั้น แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับนางแบบเบอร์หนึ่งของเมืองไทยอย่างแขไข
จอดรถเรียบร้อย สองสาวสวยก็ก้าวลงจากรถเดินเข้าไปข้างในคลับทันที ทุกก้าวที่เดินไปก็มีบอดี้การ์ดคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ก็แน่ล่ะ ถึงพลอยใสจะไม่ได้บอกพ่อว่าเธอมาเที่ยว แต่ข่าวการกลับมาเมืองไทยของเธอก็ดังไปถึงหูของคุณลุงอาร์เดนแล้วเรียบร้อย ถึงได้ส่งบอดี้การ์ดชุดใหญ่ขนาดนี้มาคอยดูแล
“ฉันล่ะไม่เคยรู้สึกว่าเป็นเจ้าหญิงขนาดนี้มาก่อน เดินไปไหนก็มีองครักษ์ล้อมหน้าล้อมหลัง” แขไขพูดขึ้น ระหว่างที่กำลังเดินไปยังโซนที่นั่งวีไอพี
“อย่าอยากเป็นเลยแก ดูฉันเป็นตัวอย่างดิ เหมือนกับนกที่ถูกขังอยู่ในกรงชัด ๆ” พลอยใสตอบกลับ
เพราะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียว พลอยใสจึงถูกคาดหวังจากผู้เป็นพ่อว่าจะต้องสานต่อธุรกิจต่าง ๆ ที่พ่อสร้างเอาไว้ ที่จริงมันก็ไม่ใช่ปัญหา เธอสามารถทำได้อย่างที่พ่อต้องการ ถ้าหากว่า ก้องภพไม่ได้บังคับให้ลูกสาวเพียงคนเดียวเลิกสนใจในสิ่งที่เธอรัก นั่นจึงเป็นสาเหตุให้พลอยใสต่อต้านทุกอย่างที่พ่อสั่งให้ทำ จนกลายเป็นเหมือนว่า เธอเป็นคนไม่เอาไหน ชอบเที่ยว และรักสนุกอย่างเดียว
///////
“เอาเหมือนเดิมไหมแก” เมื่อมาถึงที่นั่งแขไขก็ถามขึ้น
“เอาเหมือนเดิม แต่ขอเพิ่มเหล้าอีกสามช็อต” พลอยใสตอบพร้อมกับหันไปชู้สามนิ้วให้กับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่
“มันจะไม่เข้มไปเหรอไอ้พลอย เดี๋ยวก็ได้เมาหัวทิ่มหรอก”
“เมาก็ไม่เห็นเป็นอะไร วันนี้แกเป็นคนขับรถ”
ค็อกเทลความเข้มระดับเหล้าสามช็อตถูกยกมาเสิร์ฟให้พลอยใส เธอยกมันขึ้นมาจิบชิมรสชาติเล็กน้อย แล้วก็กระดกเข้าปากไปทีเดียว ขณะที่เพื่อนซี้ได้แต่เบิกตากว้างนั่งนิ่งอึ้งไปหลายวินาที
“เอาแบบเดิมอีกสองแก้ว” เมื่อวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ เธอก็กันไปสั่งกับพนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกล รออยู่ไม่นาน ค็อกเทลอีกสองแก้วก็มาเสิร์ฟ
“ไอ้พลอย นี่แกเป็นอะไรหรือเปล่าวะ ปกติไม่เห็นจะรีบร้อนดื่มขนาดนี้” แขไขสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเพื่อนจึงได้ถามขึ้น
“ฉันแค่เสียใจว่ะแข เสียใจที่พ่อกับแม่ไม่เคยฟังฉันเลย ส่งฉันไปอยู่ฝรั่งเศสตั้งหลายปียังไม่พอ พึ่งกลับมาได้ไม่กี่วันก็จะบังคับให้ฉันแต่งงาน” พูดเสร็จพลอยใสก็กระดกแก้วเครื่องดื่มเข้าปากตัวเองไปจนหมดอีกแก้วหนึ่ง
“พลอย ฉันว่าแกใจเย็น ๆ ก่อนนะ ลองคุยกับคุณอาก้องภพก่อน เผื่อพ่อแกจะเข้าใจแกมากขึ้น”
ใบหน้าเล็กนั้นส่ายไปมา ราวกับกำลังจะบอกว่า มันไม่มีทางที่พ่อของเธอจะเข้าใจ และยอมยกเลิกหรือเลื่อนงานแต่งงานบ้าบอนี้แน่นอน
//////
ทุกการกระทำของหญิงสาวที่อยู่ตรงโซนวีไอพี อยู่ในสายตาของพายุทุกอย่าง ไม่เจอกันตั้ง 14 ปี พลอยใสโตขึ้นมาก และดูเหมือนว่าจะไม่เหลือเค้าเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่คอยเรียกชื่อเขาไม่หยุดอีกแล้ว
ย้อนไปเมื่อ 15 ปีก่อน ตอนนั้นพลอยใสอายุเพียง 9 ขวบ ส่วนพายุอายุ 15 ปี อาร์เดนและพิมพ์มาดา มาคุยธุระกับก้องภพที่บ้าน และมีพายุกับไต้ฝุ่นตามมาด้วย
ไต้ฝุ่นเป็นคนไม่ชอบสุงสิงกับเด็กผู้หญิง ชอบที่จะเล่นโลดโผนมากกว่า เลยแยกตัวออกไปเล่นคนเดียว
ส่วนพายุก็เดินมาหาพลอยใสที่กำลังเล่นก่อปราสาททรายอยู่ตรงสนามเด็กเล่นในบริเวณบ้าน
“น้องพลอย เฮียขอเล่นด้วยได้ไหม” พายุเอ่ยถามเด็กผู้หญิงผมเปียที่อยู่ตรงหน้า เธอมีดวงตากลมโต น่ารัก
“ได้สิคะ เฮียมานั่งข้าง ๆ หนูก็ได้ค่ะ” เมื่อคนตัวเล็กอนุญาตแล้ว พายุเลยเดินไปนั่งลงข้าง ๆ เธอ
“ดีจังที่มีเฮียพายุมาเล่นด้วย หนูเล่นคนเดียวเบื่อจะแย่” ปากกระจับเล็ก ๆ นั้นบ่นไปพลางก็ตักทรายมาถมปราสาทไปพลาง ยิ่งมองยิ่งน่าเอ็นดู
“ถ้าอย่างนั้นเฮียจะมาเล่นกับน้องพลอยบ่อย ๆ ดีไหมคะ” คนพี่เอ่ยถามด้วยเสียงที่อ่อนโยน ทันทีที่ได้ยินเด็กน้อยก็พยักหน้าหงึกหงักด้วยความดีใจ
แต่มันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ตั้งแต่เขาต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ พายุก็ไม่ได้ติดต่อกับพลอยใสอีกเลย
จะว่าติดต่อไม่ได้ก็ไม่ใช่ แต่หลายครั้งที่เขาโทรกลับมาหาเธอ เด็กหญิงวัยสิบขวบก็จะไม่ยอมรับโทรศัพท์ และบอกว่าจะไม่คุยกับเฮียพายุอีกเลยตลอดชีวิต เพราะเฮียพายุผิดสัญญา ทิ้งเธอไปอยู่ที่อื่น
จากวันกลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นปี จนในที่สุดพายุก็ไม่ได้โทรกลับมาหาน้องพลอยของเขาอีก
นั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาและเธอไม่ได้ติดต่อกันอีกจนผ่านไปถึง 14 ปี และดูท่าทางพลอยใสจะลืมทุกอย่างไปแล้ว แม้แต่หน้าเขาเธอก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ทั้งที่นัยน์ตาสีเทาคู่นี้ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย....
/////////////
เอ็นดูเฮีย....
- ผู้เขียน
