ตอนที่ 17 เดี๋ยวก็ลืม

2143 คำ

‘17:45นาที’ “อื้ออออ” เสียงงัวเงียของคนที่เพิ่งรู้สึกตัวดังขึ้น หลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้อง และหัวถึงหมอนภาพก็ตัดไปทันที เธอหลับไปโดยไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าสภาพของเธอดูอ่อนล้าแค่ไหน ปกติแก้มใสเป็นคนที่รักษาความสะอาดมากนะ ทุกครั้งที่เธอออกไปข้างนอกกลับมาสิ่งแรกที่เธอจะทำเลยก็คือไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัว แต่ทว่าวันนี้เธอกลับต่างไปจากทุกวัน แม้กระทั่งแรงที่เธอจะก้าวขึ้นเตียงเธอแทบจะไม่มีเลย ร่างกายของเธอต้องการพักผ่อนชนิดร้อยเปอร์เซ็นต์หรือว่าพันเปอร์เซ็นต์เลยก็ว่าได้ เธอนอนหลับไหลไปนานแสนนาน จนกระทั่งช่วงเย็นเธอถึงรู้สึกตัวเพราะเธอรู้สึกหิวมาก “อ๊ะ!!!! นี่พวกแก” แต่พอลืมตาตื่นขึ้นมา เธอก็ถึงกับต้องตกใจ เพราะภาพที่เธอเห็นนั้นก็คือภาพของณิชากับเดซี่กำลังนั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียง นั่งเฉยๆเธอก็คงไม่ตกใจขนาดนี้หรอกนะ แต่ทว่าสายตาของทั้งสองคนนั้นกลับจ้องมองมาที่เธออย่างจับผิด “ยัยแก้มใส แกตอบฉัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม