“อื้ออ โอ๊ะ ซี๊ด อื้อออ”
เสียงร้องครางดังขึ้นเมื่อร่างเล็กที่นอนหลับสนิทมาทั้งคืนพึ่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดไปทั้งร่าง หญิงสาวค่อยๆปรือตาอันแสนหนักอึ้งขึ้นมอง ก่อนจะรีบหลับลงอีกครั้ง เมื่อดันพบกับสายตาจับจ้องมองเธออยู่ก่อนหน้าแล้ว
“เห็นแล้วว่าตื่น”
อัคนีเอ่ยขึ้นอย่างนึกขำ ที่เห็นเธอแกล้งหลับต่อทั้งๆที่สบตาเขาขนาดนั้น
“..........”
“ไม่ตื่นผมลักหลับนะ”
พอได้ยินประโยคถัดมาเท่านั้น ปลายฝันรีบลืมตาตื่น พลางคิดในใจว่าทำไมเธอต้องมาเสียรู้ให้กับเขาครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้
“หึ นึกว่าจะได้ลักหลับซะแล้ว คนอะไรนอนขี้เซา รู้ไหมว่านี่มันกี่โมงแล้ว”
“เฮ้ย!!! โอ๊ย อ๊า อื้อ”
เมื่อหันมองจนเจอกับนาฬิกาตั้งโต๊ะก็ทำเอาปลายฝันถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง เพราะมันกำลังบอกเธอว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้วจนหญิงสาวรีบลุกขึ้นโดยลืมไปว่าร่างกายบอบช้ำเกินกว่าจะทำอะไรตามใจตนเองได้ จนต้องล้มตัวลงนอ
