“ไฟคะ นีน่ามาเยี่ยมค่ะ เห็นว่าออกจากโรงพยาบาลแล้ว นีน่าไปที่บ้าน คุณป้าบอกว่าไฟมาทำงาน ทำไมถึงมาทำงานเร็วนักละคะ ยังไม่หายดีเลย”
เสียงนีน่าดังขึ้นพร้อมกันกับที่ประตูห้องทำงานของเขาเปิดออก อัคนีเงยหน้าขึ้นมองนีน่าอย่างฉงนสงสัย ที่เธอมาหาเขาถึงที่ทำงานแบบนี้
“นี่ของเยี่ยมค่ะนีน่าซื้อมาฝากเยอะแยะเลยค่ะไฟ”
นีน่ายังคงไม่สนใจเจ้าของห้องที่มองมาอย่างมีคำถาม เธอเดินเอาของไปวางพร้อมกับเดินเข้ามาหาเขา
“ลืมนีน่าแล้วเหรอคะ วันนั้นนีน่ายังไปเฝ้าคุณอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย”
“ใครบอกให้คุณมาที่บริษัทของผม”
อัคนีถามออกไป ดูท่านีน่าคงยังไม่รู้ว่าความจำของเขากลับมาหมดแล้ว
“ก็นีน่ามาดูแลไฟไงคะ อย่าดุนักสิคะ จะได้ความจำกลับมาไวๆ จะได้จำได้ว่าเรารักกันขนาดไหน”
นีน่าเดินมานั่งลงบนตักกว้างพร้อมกับบดเบียดสะโพกอย่างยั่วยวนอัคนีแขนเล็กคล้องไปบนคอหนาพร้อมกับกดจูบลงไปบนปากหยักแต่อัคนีเบี่ยงหลบเสียก่อน
“ผมหายดี
