เมื่อปลายฝันขันอาสา วายุจึงเดินตามพยาบาลออกไปทันที ปลายฝันเดินมายืนมองหน้าอันซีดเซียวของอัคนี ที่แตกต่างไปจากที่เธอเคยเห็นอย่างสิ้นเชิง เพราะตอนนี้ร่างใหญ่มีรอยช้ำบนใบหน้าที่ยังเห็นเป็นรอย และผ้าโพกศีรษะที่โพกจนแทบมองไม่เห็นเส้นผมของเขานั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดไปอีก
“อื้อ”
แต่ในขณะที่ปลายฝันกำลังมองคนป่วยอยู่นั้น อยู่ดีๆอัคนีก็ค่อยๆปรือตาตื่นขึ้นมา ทำเอาคนที่กำลังจ้องมองอยู่ถึงกับตกใจ รีบเดินเข้าไปใกล้ๆด้วยความหวังว่าเขาจะฟื้นและเธอไม่ได้ตาฝาด
“อื้อออ นะ...น้ำ”
เสียงแหบพร่าร้องหาน้ำดื่ม เมื่อตอนนี้คอของเขาแห้งผากจนแทบจะเป็นผงในความรู้สึกของคนป่วยที่พึ่งตื่นขึ้นมา ก่อนที่ปลายฝันจะรีบกระวีกระวาดรินน้ำมาให้เขาดื่ม เมื่อได้ดื่มน้ำอัคนีก็ค่อยๆรู้สึกตัวมากยิ่งขึ้น
“ใคร....”
เขาถามขึ้นเสียงเบา เพราะตายังพร่าเลือนเกินกว่าจะมองเห็นได้ชัด
“ต้องตามหมอ ตามหมอยัยฝัน”
ปลายฝันที่พึ่งได้สติเอ่ยขึ้
