“ครับแม่! งั้นวันนี้แม่ผัดปลากระป๋องใส่คะน้าหรือตำลึงให้เด่นกับน้องกินนะแม่นะ” เด่นณรงค์บอกแม่
“จ๊ะลูก! งั้นเด่นไปอาบน้ำก่อนนะลูกมาเหนื่อยๆ ดำด้วย แม่จะทำกับข้าวให้กิน แล้ว ยัยดาอยู่ไหนนี่ไม่เห็นมาเลย เลิกเรียนแล้วก็หายหน้าไปเลย” ลัดดาบ่นถึงลูกสาวที่ตอนนี้มีอายุแค่เก้าขวบ
“ ยัยดาวิ่งเล่นอยู่กับคุณเพลงครับแม่ อีกหน่อยคงจะมา” เด่นณรงค์บอก
“ทำไมให้ ยัยดาไปเล่นกับพวกมันล่ะพี่เด่น ไม่เจ็บหรือไงที่เขาทำกับเรา” ดนุพรเป็นเดือดเมื่อได้ยินชื่อคนพวกนี้
“โธ่! ดำ ยังไม่เลิกโทษพวกเขาอีกเหรอ ที่เขาทำกับเรา มันก็เป็นสิทธิ์ของเขานะ ก็ในเมื่อมันหลุดจำนองไปแล้ว พี่ว่าเลิกโกรธเกลียดพวกเขาซักทีเถอะ โดยเฉพาะคุณเพลงน่ะ เขาเป็นเด็กน่ารักนะ ใจดี มีนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่คนอื่นจะตายไป ไม่เหมือนพ่อกับพี่ชายเขาหรอก แต่จะว่าไปแล้ว คุณกำพลเขาก็ไม่ได้แย่ไปทุกเรื่องหรอกนะแม่ เขาเลี้ยงลูกน้องดี ถึงจะงกไปหน่อยก็เถอ
