ถ้าเป็นเมื่อก่อนเงินจำนวนนี้สำหรับเขาแล้ว ก็พอแค่เลี้ยงข้าวเพื่อนนักเรียนด้วยกันเพียงเมื้อเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เพื่อนๆ พวกนั้น ต่างหนีหายไปหมดแล้ว ทันทีที่เขาสูญเสียทุกอย่างไป
“พี่เด่นๆ แอบมานั่งทำอะไรคนเดียวอีกแล้ว”
สมคิดเพื่อนร่วมชะตาชีวิตเดินเข้ามาทักทาย หลังจากที่เห็นเขามีอาการเหม่อลอยอยู่นานแล้ว เขาหันมาหาพร้อมกับรอยยิ้มที่เปี่ยมเมตตาแทนคำทักทายเพื่อนรุ่นน้อง
“เอาอีกแล้วพี่เรา ป่านนี้ผมว่าเด็กในรูปนี้คงจะมีลูกไปเป็นขโยงแล้วมั้งพี่เด่น เลิกฝันถึงได้แล้ว” สมคิดแซวเพื่อนต่างวัย เพราะจะเห็นเด่นณรงค์แอบมานั่งดูรูปเด็กน้อยคนนี้อยู่บ่อยครั้ง
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ จะมีลูกกี่คนก็ไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย เพราะพี่ก็ไม่ได้เป็นเจ้าของเขานี่ พี่แค่มีความทรงจำที่ดีๆ กับเด็กคนนี้ก็แค่นั้น” เขาตอบ
“เชื่อๆ เชื่อจริงๆ เลย ป่านนี้ไม่รู้โตไปถึงไหนๆ แล้ว ยังจะเก็บเอามานั่งฝันอยู่ได้ คนอะไรรักรู
