4 ผมพลาด
578 คำ
พลั่ก!
ทันทีที่เดินพ้นหัวบันไดเรือนขึ้นมาก็โดนหมัดหนักๆ ของคนเป็นพ่อกระแทกใส่หน้าทันที จนเขาเกือบหงายหลังตกบันได แต่โชคดีที่จับราวบันไดไว้ได้ทัน
โอ๊ย!
“พ่อมาต่อยผมทำไมเนี่ย ผมพลัดตกบันไดขึ้นมาจะทำยังไง”
“ดี ให้มันตายไปไอ้ลูกชั่ว! ไอ้ลูกเวร! กูเคยสั่งเคยสอนให้มึงทำตัวไร้ความรับผิดชอบเหรอไอ้มาร์ค” น้ำเสียงแหบแห้งเปล่งลอดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด
“ดะ...เดี๋ยวก่อนนะครับ พ่อโกรธอะไรผม ผมทำอะไรอีกครับ” เขายกมือขึ้นห้ามกำปั้นของคนเป็นพ่อที่ตั้งท่าจะต่อยซ้ำอีกครั้ง
“มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูต่อยมึงทำไมไอ้มาร์ค มึงคิดให้ดีซิว่าพ่อต่อยมึงทำไมไอ้ลูกหมา! พลั่ก!” แล้วมนัสวินก็กระแทกหมัดไปอีกครั้ง
โอ๊ย!
“พ่อโกรธอะไรผมเนี่ย แล้วเนี่ยต่อยผมทำไม ผมจะบอกคุณย่า” เขายกคุณย่าขึ้นมาขู่พ่อของตน
“เออ! ไปฟ้องเลย ครั้งนี้คุณย่าให้กูจัดการมึงได้ตามใจ พรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกับหนูไวน์ซะ แล้วงานแต่งงานของมึงกับหนูไวน์ กูกับคุณย่าจะจัดให้มึงและหนูไวน์เร็วที่สุด ก่อนที่หลานกูจะเกิด” คำสั่งเฉียบขาดของพ่อทำให้เขาเดือดดาลไม่แพ้กัน
“ยัยนั่นบอกเหรอครับว่าท้องกับผม แล้วพ่อกับคุณย่าจะมาบังคับให้ผมแต่งงานเนี่ยนะ ไม่มีทาง ผมไม่แต่ง ลูก...ผมรับผิดชอบได้ แต่แม่ของลูก ผมไม่ต้องการ” เขาตอบกลับอย่างไม่ยอมเช่นกัน
“มึงไม่รับผิดชอบดูสิ กูถีบมึงตกบันไดตายวันนี้แหละไอ้มาร์ค มึงทำแล้วก็ควรรับผิดชอบ นั่นลูกสาวเพื่อนกู อีกอย่างมึงไม่รักไม่ชอบ มึงไปทำน้องท้องทำไม มึงรู้ไหมว่าที่น้องมาที่นี่ลำบากแค่ไหน ไม่บอกพ่อกับแม่ด้วยว่าท้อง หนูไวน์ไม่เคยเดินทางมาไทยคนเดียวและมาเพชรบูรณ์อีก มึงรู้ไหมว่าหนูไวน์น่าสงสารแค่ไหน”
“ไม่ว่ายังไง ผมก็ต้องแต่งงานกับเด็กนั่นใช่ไหม”
“เออ! ย่ามึงก็เห็นด้วย ครั้งนี้มึงต้องรับผิดชอบ ส่วนเรื่องระหว่างมึงกับแฟนน่ะไปจัดการให้เรียบร้อยซะ และพรุ่งนี้ต้องไปจดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อย หลานกูต้องมีทั้งพ่อและแม่ที่อยู่ด้วยกัน มึงก็รู้ดีว่าเด็กที่โตมากับพ่อหรือแม่แค่คนเดียว มันเหงาแค่ไหน มึงก็โตมาไม่มีแม่ อย่าสร้างปมให้ลูกตัวเองตั้งแต่ยังไม่เกิดไอ้มาร์ค กูไม่เคยสอนให้มึงทำตัวแบบนี้ มึงเป็นลูกกู เป็นหลานคุณย่าก็ควรจะมีความรับผิดชอบกับสิ่งที่มึงทำลงไป ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วใช่จะพูดหมาๆ เห็นแก่ตัวแบบนี้”
“ผมไม่ได้รักยัยนั่น”
“ไม่รักแล้วทำเขาท้องทำไมไอ้ลูกหมา!”
“ผมพลาด พลั่ก!” พูดจบก็โดนหมัดหนักๆ ของพ่อกระแทกเข้าอีกครั้งตรงที่เดิม
โอ๊ย!
“อย่าพูดคำว่าพลาดให้กูได้ยินอีก พรุ่งนี้มึงต้องไปจดทะเบียนสมรสกับน้อง เรื่องนี้กูยังไม่ได้บอกทรงพลกับลินดา” พูดจบเขาก็เดินจากไปทันที ทิ้งให้มโนภฤศยืนกำหมัดแน่นนึกเคืองแค้นโกรธวรนิษฐ์ ก่อนจะเดินลงส้นเท้าหนักๆ เข้าไปในบ้าน
- ผู้เขียน
