ตอนที่ ๑๒
กระทั่งสุดสายแห่งเส้นทาง รับรู้ถึงการขับเคลื่อนของเลือดในกาย กลั่นออกมาเป็นนทีอันแสนหวานจากที่เคยได้สัมผัส พวยพุ่งเข้าลึกสุดจนรู้สึกได้ เมื่อรู้ว่าคีรีธรถึงจุดสูงสุดแล้ว ตุลย์จึงเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
กระทั่งเช้า ท่วงท่ายังคงค้างอยู่เช่นเดิมที่เคยเป็นไปเมื่อคืน
กายของตุลย์สะท้านไหว เมื่อรู้สึกตัวตื่นแล้วรับรู้ว่าส่วนประสานยังคงตึงแน่นไม่อ่อนยวบอย่างที่เข้าใจ
“คนบ้า...”
เขาขยับตัวจะถอดออก กลับถูกรัดด้วยเรี่ยวแรงที่ยังมีอยู่เหลือเฟือ
“ตื่นแล้วหรือ...”
สัมผัสอันอุ่นละมุนประทับตรงแก้ม แล้วไล่ไปตามซอกคอ ตุลย์ตีเข้าให้ตรงแขนที่ยังรัดเขาแน่นอยู่
“ปล่อยฉันได้แล้ว เช้าแล้วนะ ฉันจะต้องไปอาบน้ำและไปทำงาน”
“จำเอาไว้ หทัยของเรามีแต่เจ้าแล้ว...”
“เออ รู้แล้ว...”
“ก่อนเจ้าไปอาบน้ำ ขอเราเถิดนะ”
“ยังมีพลังอยู่อีกหรือ บ้าที่สุด”
คีรีธรพลิกตุลย์ขึ้นอย่างช้าๆ โดยให้มนุษย์หนุ่มอยู่ข
