ชายหนุ่มลุกขึ้นเหยียดตัวเต็มความสูง รองเท้าหนังมันปลาบก้าวออกจากโต๊ะ มาหยุดยืนตรงหน้าลูกน้องที่เป็นพี่เลี้ยงในการทำงานคนแรกให้เขา พร้อมกับพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ แฟรงค์เป็นคนที่บิดาให้มาสอนงานและช่วยเขาแก้ปัญหา แฟรงค์จึงเป็นทั้งครู เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่ และเป็นทั้งลูกน้องตามสายงานในเวลาเดียวกัน จึงไม่แปลกที่จะเห็นทั้งคู่ตัวติดกันทุกเวลา
“อืม! โอเค ฉันขอไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่ดาดฟ้า”
“ถ้าคิดถึง ทำไมไม่โทร.ไปหาเธอบ้างล่ะครับ มาก็ไม่ได้บอก” เสียงของแฟรงค์ดังขึ้นตามหลังเจ้านาย เพราะเขาพอจะมองอาการออก
“นายอย่ามารู้ดีน่าแฟรงค์”
“แล้วมันใช่หรือเปล่า หึๆ” แฟรงค์หัวเราะตามหลัง ด้วยรู้ว่าเจ้านายหนุ่มตั้งใจบีบแผนงานให้เร็วขึ้นเพราะคิดถึงสาวไทยคนนั้น แต่กลับโดนคำสั่งขัดความสุขเสียก่อน
อาณาจักรเรย์ดอน หรือก็คือคฤหาสน์สีขาว ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาลูกเตี้ยๆ กินเนื้อที่สิบ
