ก้าวแรกที่ผ่านประตู เขาก็เห็นรอยยิ้มระรื่นของตะวันวาดที่ส่งให้ แฟรงค์ ในมือของเธอมีเค้กช็อกโกแลตรสที่เขาชอบกิน และแน่นอนว่าเค้กชิ้นนั้นมันเป็นเค้กที่เธอตั้งใจทำให้เป็นของขวัญของเขา!
ความหึงขึ้นหน้า ความโกรธบังตา ทำให้คนขี้หวงยิ่งโมโห
“ใครให้นายมายืนอยู่ตรงนี้” ชายหนุ่มถามทั้งที่ตัวเองเป็นคนสั่งแท้ๆ
“ผมเอางานมาให้บอสครับ” แฟรงค์มองหน้าเจ้านายอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันหมายถึงว่าเอามาให้แล้วทำไมไม่ออกไป มายืนอยู่ตรงนี้ทำไม”
“คุณยาหยีเรียกเอาไว้” แฟรงค์ตอบอีกครั้ง มองหน้าตะวันวาดเป็นเชิงขอความเห็นแต่เธอก็ยังเงียบ
“เรียกทำไม” เสียงของคนถามห้วนจัด
หญิงสาวปรายตามองชายหนุ่มอย่างทอดถอนใจ ความเผด็จการบ้าอำนาจไม่มีเหตุผลของเขาคงแก้ไม่หาย “ยาหยีแค่จะเอาเค้กเมื่อวานให้คุณแฟรงค์ไปทาน” เธอบอกพร้อมกับยื่นให้แฟรงค์
“ฝากทานด้วยนะคะ ถึงจะไม่อร่อยเหมือนที่เชฟเอรีนทำ แต่ฉันก็ตั้งใจทำมันมาก คงต้องปรับสูตรอีก
