ด้านในห้อง...ตะวันวาดขอร้องคนของแพทริกให้ช่วยส่งข่าว ซึ่งพวกเขาทุกคนยินดีช่วยเธอ ดังนั้นทันทีที่ชายหนุ่มเจ้าของห้องก้าวเข้ามาในลิฟต์ก็มีคนส่งสัญญาณแจ้ง จากนั้นคนของชายหนุ่มก็เตรียมความพร้อมอย่างที่ตะวันวาดต้องการ ไฟทุกดวงถูกปิดสนิทเพื่อรอเสียงกริ่งประตูอย่างใจจดใจจ่อ
เปลวเทียนบนเค้กก้อนเล็กค่อยๆ กัดกร่อนเนื้อขี้ผึ้งสีชมพูหอมไปทีละนิดพอๆ กับหัวใจของคนถือที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ครั้งแรกในรอบสิบปีที่เธอได้มีโอกาสร่วมฉลองวันคล้ายวันเกิดกับเขา
ครั้งสุดท้ายเธอจำได้ดี เธอทำเค้กชิ้นแรกให้เขา หน้าตาของเค้กก้อนนั้นขี้เหร่มากเกินกว่าที่เธอจะกล้าถือมาให้เขาด้วยซ้ำ แต่ครั้งนั้นเขากลับบอกว่ามันเป็นของขวัญชิ้นมีค่าที่สุดในชีวิตของเขา ความตั้งใจเต็มเปี่ยมของคนทำมีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด และครั้งนี้เธอก็หวังว่าความรู้สึกนั้นจะหวนกลับมาอีกครั้ง...
กริ๊ง!!!
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น แต่เสียงหัวใจของตะวันว
