“เป็นไงบ้าง พอจะกินได้ไหม?”
“อร่อยครับ แปลกดี” อเล็คซานเดอร์พยักใบหน้ารับ เขาจับปาท่องโก๋ใส่ปากและเคี้ยวกร้วมๆ อย่างเอร็ดอร่อย ขากลับอเล็คซานเดอร์สั่งอาหารมื้อเช้าที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษใส่ถุงใบใหญ่ เพื่อเอากลับไปทานต่อที่คอนโดหรู จนคุณป้ายิ้มย่องใบหน้าบานแฉ่ง เธอพาเขาลัดเลาะเดินตามริมแม่น้ำจนไปโผล่ที่บ้านไม้หลังขนาดหย่อม โดยรอบๆ ตัวบ้านมีบ้านไม้หลังเล็กๆ อีกหลายหลังตั้งอยู่ใกล้ๆ คุณป้าตัวคนเดียวมีญาติพี่น้องอยู่คนละที่ แต่ตัวเองค่อนข้างมีฐานะ จึงปลูกบ้านหลังเล็กๆ ให้คนมาเช่าอาศัยเป็นรายได้เลี้ยงตัวเองยามแก่ตัว อเล็คซานเดอร์ยกข้อมือขึ้นดูเวลาที่นาฬิกาเรือนหรู เข็มสั้นเกือบถึงเลข 7 และพระอาทิตย์เริ่มส่องแสงแรงกล้า
“ป้าคะ เป็นยังไงบ้าง หนูแหวนเป็นห่วงแทบแย่ หนูแหวนเลยอยู่รอป้าก่อนจะออกไปทำงาน” พิชญ์สินีเปิดประตูบ้านเข้ามาถามไถ่ เพราะมีคนมาแจ้งข่าวที่หญิงชราเจ้าของบ้านเช่าถ
