โจวจื่อเหลียงจ้องเธอเขม็ง หลิวฉูฉู่เองก็ไม่หลบสายตาดวงตาใสแจ๋วทอประกายมองหน้าเขาอย่างใสซื่อ
หลิวฉูฉู่กลอกตาไปมา ดวงตาฉ่ำน้ำคู่นั้นช่างงดงามยิ่งนัก ทว่าในยามนี้โจวจื่อเหลียงไม่มีอารมณ์ที่จะมาชื่นชมความงามของผู้ใด เขาเอ่ยลอดไรฟันน้ำเสียงนั้นคล้ายจะถูกกดข่มลงมาเล็กน้อย
"หวากุ้ยเหรินแท้งบุตร บัดนี้อาการเป็นตายเท่ากันเรื่องทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฮองเฮาหรอกหรือ"
"ใครแท้งนะเพคะ"
"หวากุ้ยเหริน"
"คนแท้งลูกหรือเพคะ เอ่อ..แล้วเกี่ยวอันใดกับหม่อมฉันเพคะ เหตุใดไม่ไปหาหมอเล่า"
หลิวฉูฉู่กะพริบตาปริบ ๆ ใคร่ครวญชั่วครู่แน่นอนว่าตอนแรกเธอไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร เพราะเรื่องนี้ย่อมไม่เกี่ยวข้องกับเธอเป็นแน่ แต่เมื่อจ้องดวงตาของโจวจื่อเหลียงกลับคิดได้ว่าเรื่องนี้ย่อมเกี่ยวข้องกับเจ้าของร่างเดิม แข้งขาของหลิวฉูฉู่พลันรู้สึกไร้เรี่ยวแรง
ให้ตายเถอะ เรื่องที่เจ้าของร่างเดิมฆ่าคนงานก่อสร้างห้องลับเธอเพิ่งรู
