ยาห์มิลก้าวลงจากรถเมื่อชารีฟเปิดประตูให้ ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ มุ่งหน้าจะเข้าบ้านพัก แต่เมื่อคิดอะไรได้ ร่างกายสูงใหญ่จึงหยุดเดินและหันกลับมาถามองครักษ์ที่เดินตามหลังมา
“ราชิดกลับมาหรือยัง...”
ชารีฟก้มหน้า “ยัง พ่ะย่ะค่ะ แต่ราชิดรู้ดีว่าองค์ยาห์มิลจะเสด็จกลับซาคีฟาร์วันนี้ ยังไงเขาก็ต้องกลับมาก่อนเวลาเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”
กษัตริย์หนุ่มระบายยิ้มออกมา “สงสัยจะหลงผู้หญิงคนนั้นมาก...”
พูดจบก็รีบหมุนตัวเดินมุ่งหน้าขึ้นไปยังห้องนอนอย่างรีบร้อนทันที บัวบุษบากำลังรอเขาอยู่ในนั้น ชายหนุ่มอมยิ้มน้อย ๆ ขณะก้าวมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอน ก่อนจะเปิดประตูและก้าวเข้าไปในนั้น
“ยาห์มิล...”
เมื่อเรือนกายของผู้ชายที่เฝ้าคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกมาปรากฏอยู่ตรงหน้า บัวบุษบาก็ฉีกยิ้มออกมาอย่างดีใจ แต่เมื่อคิดได้ว่ากำลังน้อยใจเขาอยู่ รอยยิ้มนั้นก็จางหายไป พร้อม ๆ กับใบหน้างามที่สะบัดหนีไปอีกทาง
“คิดถึงผมหรือเปล่า...”
