ไคแลนพรมจูบเบาๆ ที่ขาอ่อนของเธอ ถึงดาเนียจะถึงที่หมายแต่ทว่าเขายังไม่อยากหยุดทำเลย
ปลายนิ้วยังคงขยับเข้าออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะดังขึ้นมา ไคแลนก้มหน้าลงไปดูดซดน้ำหวานเหล่านั้นอีกครั้งราวกับว่ามันอร่อยนักหนา
นี่คงเป็นครั้งที่สองในรอบวันที่เธอผลักเขาออกไป ดาเนียคิดว่าเธอไม่อาจควบคุมสติได้อีกแล้ว หากว่าเขากระทำมากกว่านี้เธอจะต้องสติแตกอย่างแน่นอน บางทีฝ่ายที่ร้องขอให้ทำมากกว่านี้อาจจะเป็นเธอก็ได้
ไคแลนใช้มือเช็ดคราบที่เปื้อนอยู่บนริมฝีปากก่อนจะเขาจะลุกขึ้นแล้วรวบดาเนียเข้ามาในอ้อมกอด เขาโอบกอดเธอแน่นราวกับว่าหวาดกลัวว่าเธอจะวิ่งหนีไป
“ดาเนีย เจ้าไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องแสร้งทำเป็นพี่ชายของเจ้ามานานแค่ไหน..”
เพราะในเมื่อก่อนดาเนียยังไม่รู้ความจริงว่าเธอมิได้เป็นลูกสาวที่แท้จริงของเสด็จอา ก่อนหน้านั้นเขาจะต้องเก็บซ่อนความรู้สึกมากมายในความรักต้องห้ามครั้งนี้
เขาดีใจมากจนแทบจะกระโดดโลดเต้นเหมือนค
