เพราะไม่ได้นั่งรถม้าจึงทำให้ดาเนียเดินทางถึงพระราชวังดัลลิสช้ามากกว่าปกติ แต่ถึงอย่างนั้นเธอรู้สึกชอบการเดินเล่นเงียบๆโดยมีนิโคลัสเดินอยู่เคียงข้างนี้มากทีเดียว
“เจอกันวันพรุ่งนี้นะนิค..”
เขามองใบหน้าของดาเนียด้วยความรู้สึกว่าอยากจะดึงเธอมากอดสักครั้ง แต่นิโคลัสก็ไม่มีความกล้ามากพอ เขาจึงทำได้เพียงก้มหน้าลงเพื่อกล่าวอำลาเท่านั้น
ทว่าดาเนียกลับยกมือขึ้นมา เธออ้าแขนออกแล้วเดินเข้ามาเพื่อโอบกอดเขาเอาไว้
“อยู่แบบนี้ สักพักเถอะนะ”
เธอโอบกอดเขาเอาไว้ พร้อมกับซบใบหน้าลงมาในอ้อมแขน เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงพอๆ กับเสียงของแมลงที่ส่งเสียงร้องในยามกลางคืน นิโคลัสลังเลเล็กน้อยว่าเขาควรจะยกมือขึ้นมากอดเธอดีรึเปล่า
เขาถูมือไปมากับกางเกงเพื่อเช็ดมือให้สะอาดก่อนจะโอบกอดดาเนียเอาไว้เช่นกัน เขาไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเช่นนี้อีกรึเปล่าเพราะฉะนั้นเขาจะต้องไขว่คว้าในทุกโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ
ดาเนียหัวเราะเบ
