ทั้งสองเอาแต่นั่งจ้องตากันโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา กระทั่งเพชรกลัวคนอื่นจะเห็นจึงรีบบอกคนด้านหน้าออกไป
“ลงจากตักอ้ายได้แล้ว” (ลงจากตักพี่ได้แล้ว)
“บ่ลง” (ไม่ลง) คนตัวเล็กยังคงดื้อรั้นไม่ยอมลงจากตักเขาแถมยังคล้องแขนที่ลำคอของเขาอีกต่างหาก
“สิบ่ลงอีหลีเบาะ” (จะไม่ลงจริง ๆ เหรอ)
“แม่น” (ใช่) เมื่อแน่ใจว่าพระพายไม่มีทีท่าจะลงจากตักเพชรจึงเลื่อนฝ่ามือลงไปจับเอวของพระพายเพื่อยกตัวเธอขึ้นจากตัก แต่เพราะทั้งสองนั่งอยู่ในน้ำทำให้เสื้อของเธอมันเปิดขึ้นมือเขาจึงสัมผัสโดนผิวเนื้อของเธอเต็ม ๆ จากที่จะอุ้มเธอลงจากตักกลับเผลอลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของเธอไม่หยุดจนร่างกายร้อนรุ่มพลุ่งพล่านขึ้นมา แต่เมื่อได้ยินเสียงรถไถของชาวบ้านขับมาเพชรจึงรีบผลักพระพายลงจากตักเขาทันที
“ว้าย!” แต่เพราะพระพายไม่ทันระวังทำให้ตีลังกาขาชี้ฟ้าหัวทิ่มลงไปในน้ำ ก่อนจะรีบตะเกียกตะกายขึ้นมาแล้วยกมือลูบใบหน้าตัวเองที่เต็มไปด้วยน้
