... / สวัสดีครับคุณอธิวัฒน์”
“...”
“ไม่คิดว่าจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง ถ้ารู้ก่อนผมคงรีบออกมาต้อนรับ เป็นเกียรติมากเลยนะครับ”
“หึ ๆๆ จะร่วมงานกับปริพัฒน์คอร์ปอร์เรชั่นทั้งทีจะไม่มาด้วยตัวเองได้ยังไงล่ะครับ...คุณภูผา”
“...” มัน...ไม่จริงหรอก
เขาเดินมาหยุดฝั่งตรงข้ามของโต๊ะประชุมตัวใหญ่ เลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามพี่เอ็มพอดี
ทีแรกก็คิดว่าอาจจะแค่เสียงเหมือนมากแต่อาจจะไม่ใช่ก็ได้ ฉันรู้อยู่เต็มอกว่าที่นี่คือบริษัทของครอบครัวเขาแต่ไม่ได้คิดว่าโลกมันจะกลมต้องมาเจอกัน
พยายามจะบอกตัวเองว่าอาจจะไม่ใช่แต่คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเยื้องกับฉันก็ยืนยันความคิดของฉันชัดเจนว่าฉันคิดผิด
“หึ ๆๆ เริ่มคุยงานดีกว่าครับ...ผมปล่อยให้รอนานแล้ว ” เขาพูดกับพี่ภูผาแล้วก็เริ่มคุยกัน โชคดีที่พี่รินเดินเข้ามาพอดีฉันก็เลยถูกดึงสติกลับมาไม่เอาแต่นั่งใบ้กินมองคนที่ไม่แม้แต่จะปลายตามามองฉันเลยสักวินาทีเดียว
ฉันช็อกกับการเจอหน
