หมับ!
“อะ อะไรคะ”
“จะไปไหน”
“ไป...”
“เดี๋ยวก่อน อยู่แบบนี้ก่อน สัญญาว่าพี่จะไม่เกินเลย~”
เขาบอกแต่เสียงเขาแหบพร่า เขาบอกแต่เขากลับจับไหล่ข้างหนึ่งของฉันเอาไว้ เขาบอกแต่เขากลับขยับตัวมาคร่อมฉันเหมือนก่อนหน้านี้ และเขาบอกแต่เขากลับจูบลงมาด้วยความเร่าร้อนจนฉันแทบลืมหายใจ
“อืม~” พี่ภูผาครางเบา ๆ แล้วก็จูบไม่ปล่อย เขาจูบจนฉันแทบลืมหายใจ ทั้งจูบแล้วก็สอนฉันจูบไปในตัวจนฉันเคลิ้มและเผลอตัวเผลอใจจูบตอบโต้เขา
ถึงจะเป็นการตอบโต้ที่ค่อนข้างไร้ประสบการณ์แต่ก็แตกต่างจากจูบครั้งแรกที่เอาแต่แข็งเป็นหินพอสมควร
“อื้อ~” ฉันเริ่มส่งเสียงครางประท้วงเพราะนานเข้าก็เริ่มจะหายใจไม่ออกขึ้นมากจริง ๆ แถมยังรู้สึกว่าปากมันจะเปื่อยยังไงก็ไม่รู้สิ
พอฉันส่งเสียงพี่ภูผาก็ผ่อนจังหวะการจูบลง จากเร่าร้อนเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนมากกว่าเดิมแต่มือร้อนของเขาที่ทำหน้าที่ลูบไล้ร่างกายฉันก็ทำงานมากขึ้น
“อืม~ หวาน~” เขาผละออกช้า
