“มองด้วยสายตาโกรธเกลียด หลายครั้งที่ฟ้าเห็นทั้งจ้องทั้งกำมือแน่นเหมือนอยากพุ่งเข้ามาทำอะไรคุณภูผายังไงยังงั้น”
“มีด้วยเหรอ?”
“มีสิคะ มีแล้วก็มีบ่อยจนเมื่อเช้าฟ้าแอบไปที่โต๊ะทำงานของเธอมาแล้วก็เจอกับอะไรบางอย่าง”
“อะไร?”
“รูปที่โต๊ะทำงานของเธอค่ะ รูปเธอกับน้องแพร คุณภูผารู้จักเธอไหมคะ แล้วเคยไปทำอะไรให้เธอโกรธไหมเธอถึงมองคุณด้วยสายตาโกรธเกลียดแบบนั้น?”
“...ทิสา”
“รู้จักใช่ไหมคะ”
“อืม เพื่อนของผู้หญิงคนนั้น” ผมตอบฟ้าใสแล้วก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้เธอ
“แหม~ ผู้หญิงคนนั้น”
“...”
“โอเค ไม่นอกเรื่องก็ได้ค่ะ” พอผมมองด้วยสายตานิ่งงันยัยนี่ก็ยักไหล่ แม่งอยากไล่ยัยนี่ออกว่ะ
“แล้วว่าแต่คุณภูผาเคยไปทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่าคะ”
“ไม่แน่ใจ”
“อืม~ ถ้างั้นว่าง ๆ ก็คิดหน่อยนะคะว่าเคยไปทำอะไรให้เธอโกรธไหม เพราะสายตาโกรธเกลียดที่มองคุณภูผาดูไม่ธรรมดาเลยนะคะ”
“อืม ปีหน้าถ้าว่างเดี๋ยวคิดให้”
“ชิส์! คิดบ
