ตอนที่1 ผัว(ของ)เพื่อน
1053 คำ
รถยนต์ญี่ปุ่นกำลังเล่นผ่านบรรยากาศป่าเขาที่มีวิวทิวทัศน์สวยงามตลอดสองข้างทาง
พวกเขาสามคน อาร์ชี่ นับดาว และเพลินตา พวกเขากำลังเดินทางเพื่อไปเที่ยวต่างจังหวัดกันอย่างกระตือรือร้น
คนขับรถอย่างอาร์ชี่ก็ขับมาด้วยความสบายใจ พวกเขาเรียนอยู่ที่เดียวกันมาตั้งแต่ ปี1 และใช่พวกเขาสนิทกันมาก
พวกเขานัดกันไปกางเต้นนอนที่จุดกางเต้นห่างจากที่พวกเขาอยู่ในเมืองก็เกือบๆ สองร้อยกิโล พวกเขาวางแพลนกันไว้นานมากและก็ได้โอกาสออกมากันสักที เมื่อถึงเวลาต้องเติมน้ำมัน พวกเขาก็ต่างพากันลงไปทำธุระส่วนตัว
ตอนนี้ตะวันก็ลาลับขอบฟ้าไปแล้วอีกไม่เดิน 10 กม. ก็จะถึงที่หมาย อาร์ชี่แวะที่ปั๊มน้ำมันที่มีครบทั้งร้านสะดวกซื้อและห้องน้ำ ถึงแม้ว่ามันจะดูเก่าแต่ก็ดีกว่าไม่มี พวกเขาคิดแล้วจอดรถกัน
“นับ มึงอยากกินอะไร”
เสียงใสของผู้หญิงตัวเล็กเรียกเธออย่างกระตือรือร้น ใช่ เพลินตาเป็นผู้หญิงไซซ์มินิต่างจากนับดาวที่เธอค่อนข้างอวบอัดและเต็มไม้เต็มมือกว่ามาก
น้ำเสียงของเธอใครฟังก็ต้องหลงเพราะมันดูสดใสไร้เดียงสา ต่างจากนับดาวที่มีน้ำเสียงดุดันเสมอ
สีหน้าของเธอก็มักจะบึ้งตึงตลอด ต่างจากเพลินตาที่ชอบยิ้มตลอดเวลานั่นทำให้อาร์ชี่หลงรักความสดใสของเธอ แต่หากแค่ความสดใสมันไม่ได้สนองตัณหาของชายหนุ่มได้ ถึงเขาจะคบกับเพลินตา แต่เขาก็มักมามีเซ็กซ์กับนับดาวเสมอ
พวกเขาแอบเป็นชู้กันเงียบๆ มานานพอสมควร
นั่นเป็นเรื่องที่ทำให้นับดาวรู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่อาจต้านทานรสเสน่ห์หาของผู้ชายคนนี้ได้เลยสักครั้ง เมามักมอบรสรักร้อนแรงให้เธอเสมอ และที่สำคัญเขาคือผู้ชายคนแรกของเธอ
“ไม่กินอ่ะ มึงเอาเลย”
นับดาวรู้สึกไม่หิว และบอกปัดเพื่อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพลินตาวิ่งอย่างไร้เดียงสาเพื่อไปหาซื้อเสบียงตุนไว้สำหรับการกางเต้นของพวกเขา
นับดาวเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันได้เข้าประตูก็ถูกคนร่างใหญ่ที่เดินตามเธอมาลากเข้าห้องน้ำชายไปทั้งอย่างนั้น
“อาร์ท จะทำ…อื้ออ∼”
คำพูดถูกกลืนหายไปโดยคนตัวโตที่ประกบจูบมาอย่างเร่าร้อนและหิวกระหายเขาพรมจูบแล้วแลกลิ้นกับเธอเหมือนอยากทำแบบนี้มานาน นั่นทำเอากายสาววูบวาบไปหมด เขาขยำไปที่เต้านมเธอแรงๆ แล้วบีบเคล้นผ่านเสื้อผ้าของเธอ
คนตัวโตไม่พอใจแค่บีบนมผ่านเสื้อเขาสอดมือเข้าไปในเสื้อเธอแล้วปลดตะขอเสื้อในอย่างรวดเร็วและชำนาญการ เมื่อสำเร็จแล้วเขาก็ขยำหนักๆ ไปที่หน้าอกของเธออย่างรุนแรง หน้าอกที่ใหญ่กว่าฝ่ามือไปมากถูกบีบเคล้นจนเนื้อปลิ้นออกมาจากง่ามนิ้ว
เมื่อเขาผละจากจูบก็จับเธอโก่งหันหลังทันที
ไม่มีการพูดจาหรือถามไถ่ เขาถอดกางเกงเธอมากองตรงเข่าแล้วถอดกางเกงในเธอออกอย่างรวดเร็ว
ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ไม่ได้คล้อยตามไปซะทีเดียว เธอร้องบอกเขาเสียงกระเส่าว่า
“อาร์ท ตรงนี้ไม่ได้เดี๋ยวไอ้เพลินมาเจอ”
เธอร้องปรามเขาเสียงกระเส่าจนแทบจะเป็นสั่นเครือเพราะกำลังถูกคนตัวโตบี้หัวนมเล่นอย่างมันส์มือ
“แป๊บเดียว เพลินมันซื้อของอีกนาน กูเ****นอยากเย็*มึง”
เขาพูดขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจแล้วงัดแกนกายใหญ่โตออกมาจากกางเกงอย่างรวดเร็ว ไม่มีเวลาจะให้รอช้า ชายหนุ่มรีบมุดหาทางเข้าปากถ้ำอย่างเร่งรีบ ด้วยความชำนาญการ เขาก็สอดเข้าไป
พรวด!!!! มิดด้าม
“อ่าาาส์ หอยฟิตๆ”
เขาร้องออกมาอย่างสะใจเมื่อได้สอดใส่ลำกายเข้าไปในตัวเธออย่างรวดเร็ว เถียงไม่ได้เลยว่าหุ่นของนับดาวเป็นหุ่นของโคตรพ่อโคตรแม่พันธุ์ ถึงเขาจะรักเพลินตาแต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขกับการมีเซ็กซ์กับเพลินตาเท่ากับเวลาเอากับนับดาว
“อื้ออ อาร์ท อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
นับดาวร้องตามจังหวะกระแทกถี่ๆ ของเขานับครั้งไม่ถ้วนสะโพกงามถูกมือหยาบรั้งไว้แน่นๆ แล้วกระแทกเข้าหาหนอกเนื้อของตัวเอง และตัวเขาเองก็กระแทกเอวสอบใส่เธอเสียงดังหยาบโลนออกมาไม่ขาด
ชั่วโมงเร่งรีบแต่ความเ****นไม่เคยปรานีใคร พวกเขาของคนกำลังเริงรักกันอยู่ระหว่างที่เพลินตาไม่รู้อะไรเลย
“ซี๊ดดส์ หอยแม่งโคตรดี”
เขาติดใจเธอจนออกปากชมไม่ขาด ช่องทางรักคับแคบกำลังตอดชายหนุ่มถี่ๆ เล่นเอาเขาต้องกัดฟันเชิดหน้า
“อ๊าา อ๊ะส์ อ๊ะส์ อาร์ท จะเสร็จอาร์ท”
หญิงสาวโดนรัวสะโพกใส่ไม่ยั้งแบบต้องทำเวลาแล้วเธอก็ไม่ไหวแกนกายใหญ่โตผลุบโผล่เข้าออกอย่างเอาแต่ใจและ
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
“อ๊าาาส์”
คนตัวเล็กเสร็จกระตุกตอด
“อีกนิดเมียจ๋าา”
ปั่ก ปั่ก ปั่ก
คนตัวใหญ่เร่งทำเวลาแล้วสับสะโพกเน้นๆ อีกไม่กี่ที
“อ่าาาส์”
เขาแตกออกมาเต็มรูของนับดาวอย่างเอาแต่ใจ แล้วแช่แกนกายอยู่ไม่กี่วินาที เขารีบถอนดุ้นแล้วเอาทิชชูเปียกที่เตรียมมาทำความสะอาดให้ทั้งเขาและเธอ
จุ๊บ
ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบลงมาอีกครั้งและก้มลงมากระซิบข้างหูหญิงสาว
“กูรักมึงนะ”
พูดจบเขาก็เดินออกไป ทิ้งคนตัวเล็กให้อยู่จัดการเสื้อผ้าของตัวเองอย่างเร่งรีบ
.
.
“เข้าห้องน้ำนานจัง”
เพลินตายิ้มแฉ่งให้กับแฟนตัวเองที่ตัวเบาหวิวออกมาจากห้องน้ำชาย
“อืม เหมือนจะท้องเสีย”
ชายหนุ่มตอบเรียบๆ แล้วหันหน้าเธอไปอีกทางเพื่อไม่ให้มองเห็นว่านับดาวกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง
“เอาแต่ใจจัง” นับดาวได้แต่คิดในใจแล้วเดินขึ้นรถไปอย่างตัวเบา
.
.
- ผู้เขียน
