Chapter 9
1080 คำ
“กัปตันเตือนแล้วนะคุณ รัดเข็มขัดได้แล้ว เครื่องกำลังจะลง”
“บ้าจริง! ตกใจหมด”
มองตาเขียวประกอบคำพูดเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกบ้าๆ ที่เกิดขึ้น เมื่อใบหน้าคมสันของคนนั่งข้างชะโงกเข้ามาพูดใกล้ จนเธอสัมผัสในลมหายใจอุ่นของเขาได้อย่างถนัดถนี่ กระทั่งฆานประสาททำพิษยามรับรู้ถึงกลิ่นกายชาย
กลิ่นที่ผสมผสานระหว่างกลิ่นเนื้อแท้ของชายชาตรีกับกลิ่นน้ำยาหลังโกนหนวด อาจผสมกลิ่นโคโลญจน์ผู้ชายลอยเข้าจมูก ส่งผลต่อระบบการเต้นของหัวใจ
“ใจลอยถึงไหน ผมพูดแค่นี้ถึงกับตกใจ”
“จะพูดไกลๆ หน่อยไม่ได้หรือไง มันเรื่องอะไรถึงต้องมาพูดข้างหูฉันด้วยล่ะ”
“กลัวไม่ได้ยิน เห็นนั่งตาลอย”
“หูไม่ได้หนวกจะได้ไม่ได้ยิน”
“ขนาดว่าได้ยิน ผมพูดด้วยเบาๆ ยังสะดุ้งโหยง คิดถึงแฟนอยู่หรือครับ แต่เอ... ผมก็ทำงานที่รัตนกิจฯ กว่าสองเดือนมาแล้วไม่เห็นได้ยินว่าลูกสาวท่านประธานมีแฟนแล้วเลยนี่ครับ”
“จะมีหรือไม่มีทำไมฉันต้องป่าประกาศด้วยล่ะ”
ทำเสียงขวางเข้าใส่
“นั่นสินะ ผมลืมไปว่าคุณหนูทิราภาชอบความเป็นส่วนตัวมากกว่าอวดตัวในเรื่องแบบนี้”
ดวงตาคู่งามตวัดผ่านหน้าเจ้าของเสียงห้าวมีกังวานทุ้มนุ่มหู ด้วยความหมั่นไส้ท่าทีราวกับจะเข้าใจอุปนิสัยของเธอ ระคนเคืองใจที่ดูเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยหากว่าเธอจะมีแฟนแล้ว
เอ๊อ! แล้วเธอหวังจะให้เขารู้สึกอะไรล่ะ
ผิดหวังเมื่อรู้ว่าเธอมีคนรักแล้วอย่างนั้นหรือ?
บ้าจริง! ยายทิ คิดอะไรของเธอเนี่ย?
ภานนท์หัวเราะหึๆ มองใบหน้าสดแอร่ม ปลายคางมนเชิดน้อยๆ ด้วยสายตาที่...
แน่นอน ถ้าคนถูกมองจะปรายตามองมาสักนิดก็คงถึงกับชะงักงัน
ขณะเดินทางออกจากสนามบิน โทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มก็ส่งเสียงดัง เขากดรับทันที
ภานนท์ชำเลืองมองคนข้างๆ พบว่าเจ้าหล่อนมองมาอย่างใคร่รู้
‘คุณพ่อของคุณ’ เขาทำปากพูดโดยไม่ออกเสียง เพื่อบอกให้รู้ว่าใครโทรมา โทรศัพท์ยังแนบข้างแก้ม
ทิราภาไม่รู้ว่าบิดาพูดอะไร แต่เห็นว่าคิ้วเข้มเหนือดวงตาสีน้ำเงินจัดเริ่มมุ่นเข้าหากัน
“คุณพ่อว่าอะไร”
เธอถามเบาๆ แต่ไม่ได้รับคำตอบ
ก่อนที่เธอจะเปิดปากขึ้นอีก เขาก็ตอบกลับไปยังบิดาของเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เป็นไปได้เหมือนกันครับ”
พูดแค่นั้นแล้วก็นิ่งฟังต่อ ตอบกลับไปเป็นระยะ ด้วยคำพูดที่เธอฟังแล้วไม่เข้าใจทั้งๆ ที่ภาษาที่ชายหนุ่มใช้สื่อสารเป็นภาษาไทย หรือต่อให้เป็นภาษาอังกฤษ เธอก็แน่ใจว่าไม่มีปัญหาในการทำความเข้าใจ
“เห็นทีเราจะทำอะไรไม่ได้นอกจากเล่นไปตามเกม ....... ก็ไม่แน่ ....... ครับ ใช่ ....... ได้ครับ ขอให้วางใจเรื่องนี้ ...... ผมคิดว่าตัวเองพอมีฝีมืออยู่บ้าง”
ตาคมตวัดมองเธอแวบหนึ่ง พูดต่อด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
“มีคนเขาว่าผมเหมือนกันครับ ว่าหลงตัวเอง ก็คงได้พิสูจน์ความสามารถให้เป็นที่ประจักษ์คราวนี้แหละ ...... ครับ ....... ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”
ดูเหมือนบิดาของเธอจะพูดอะไรอีกยืดยาว นานทีเดียวกว่าทิราภาจะได้ยินคนข้างตัวกล่าวลาด้วยประโยคสั้นๆ “สวัสดีครับ”
จากนั้นเขาก็กดปุ่มวางสายก่อนที่เธอจะทันได้อ้าปากขอพูดกับบิดา
“คุณพ่อของคุณโทรมา”
เขาบอก
“รู้แล้ว” พูดเสียงปั้นปึ่ง
เขาเลิกคิ้วมองเธอขันๆ
“งั้นก็แปลว่าผมไม่ต้องพูดอะไรแล้วสิ”
ทิราภาเม้มปาก พยายามระงับอกระงับใจที่จะไม่แสดงกิริยาฉุนเฉียวออกมาให้เขาได้ใจว่ายั่วเธอได้อีกแล้ว
“ฉัน” พูดเสียงเน้นๆ “อยากรู้ว่าคุณพ่อโทรมาว่ายังไง มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือเปล่า”
“ถามราวกับกับตาเห็น หรือจะว่าหูทิพย์ ครับ มีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย”
ภานนท์พูดเร็วในตอนท้าย เมื่อเห็นว่าตาคู่งามส่งสัญญาณให้รู้ว่าชักจะหมดความอดทนกับเขาเข้าทุกที
“มิสเตอร์คีเวลล์ติดต่อไปทางคุณพ่อของคุณหลังจากเราขึ้นเครื่องมาแล้ว เขาขอเลื่อนเวลานัดออกไปเป็นวันพุธ”
“อะไรกัน เลื่อนไปตั้งห้าวัน?”
“เห็นว่ามีธุระด่วน”
“แล้วคุณพ่อว่ายังไงในเมื่อเราก็มาถึงนี่แล้ว”
“ชื่นใจ!”
“อะไรของคุณ?”
“ก็ที่คุณพูดว่าเราไงครับ”
“ประสาท!”
ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้นความจริงก็ทั้งขวางทั้งขำ ก่อนเปลี่ยนน้ำเสียงให้ฟังจริงจัง
“เลิกยั่วโมโหแล้วพูดจาเป็นการเป็นงานหน่อย ตกลงคุณพ่อว่ายังไงบ้าง”
“ให้เรารออยู่ที่นี่ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา”
“ตั้งห้าวัน!”
“ตั้งใจมาเที่ยวพักผ่อนด้วยไม่ใช่เหรอ เปลี่ยนโปรแกรมทำงานเสร็จแล้วค่อยเที่ยวมาเป็นเที่ยวก่อนทำงานก็ไม่เสียหายนี่นา”
“แล้วนายล่ะ”
“มาด้วยกันก็เที่ยวด้วยกันสิครับ”
“พูดง่ายจริงนะ!” ทำเสียงประชด
“ก็ไม่รู้จะพูดยากไปทำไม”
เขาตอบกลับมาเสียงล้อเลียน ตบท้ายด้วยสุ้มเสียงประนีประนอม
“น่า มีผมเป็นเพื่อนเที่ยวอาจสนุกเพลิดเพลินกว่าที่คิดก็ได้นะ”
ทิราภาพูดได้เต็มปาก เธอไม่ถึงกับตาพร่าหรือหน้าแดง เมื่อชายหนุ่มยิ้มเก๋อย่างตั้งใจใส่ตาในระยะกระชั้นชิด
แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ายิ้มนั้นไม่ส่งผลต่อระบบการเต้นของหัวใจ เพราะเธอรู้สึกได้ถึงจังหวะการเต้นแรงขึ้นของชีพจร
ถึงโรงแรมที่บิดาสั่งให้เลขาโทรจองล่วงหน้า ก็หงุดหงิดขึ้นมาอีก เมื่อพบว่าห้องพักเป็นห้องชุดประกอบด้วยห้องนอนสองห้อ มีห้องนั่งเล่นกะทัดรัดตรงกลาง
ไม่เข้าใจจริงๆ คิดอย่างไรถึงได้สั่งให้จองห้องชุดสำหรับบุตรสาว และผู้ติดตามหนุ่ม
แต่ไม่ว่าจะมีเหตุผลเช่นไรบอกให้รู้ได้อย่างหนึ่ง พ่อของเธอให้ความไว้วางใจผู้ชายคนนี้เป็นอย่างมาก ดูจะมั่นใจมากว่าบุตรสาวจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา
‘พ่อนะพ่อ’ บ่นบิดาอุบอยู่ในใจ ‘ถึงเขาจะไม่ออกมาดหนุ่มเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงตาเป็นมัน แต่ขึ้นชื่อผู้ชายไว้ใจได้ซะที่ไหน’
- ผู้เขียน
