อย่าทำมันหายอีก

1524 คำ

"หิวใช่ไหมถึงได้เข้ามาที่นี่" ซันไชน์ย่อตัวลงพูดกับแมวน้อยที่เธอได้อาบน้ำทำความสะอาดให้จนหมดจด ลูกแมวตัวน้อยสีขาวดูสะอาดตาขึ้นทันทีตาสีฟ้าของมันจ้องมองหญิงสาวตรงหน้านิ่งด้วยความไม่คุ้นเคย "กลัวฉันเหรอ ฉันไม่ได้ใจร้ายหรอกนะ" ซันไชน์ยิ้มบอกแล้วยื่นมือเล็กไปลูบหัวของแมวน้อยเอาไว้ด้วยความเอ็นดู "งั้นฉันจะเรียกว่าไวท์ดีไหม" ร่างบางพูดกับตัวเองเสร็จสรรพแล้วพยักหน้าเป็นอันตกลงตามความพอใจของเธอ เพราะมันเป็นตัวผู้และสีขาวชื่อนี้จึงเหมาะที่สุด ดวงตาคมกริบของเจ้าพิภพมองดูการกระทำของหญิงสาวตรงหน้านิ่ง จนเธอหันมาเอ่ยถามเขาจึงทำให้เขาต้องเบนสายตาไปมองแมวน้อยข้างๆเธอแทน "น้องอาจจะหิว นายมีอะไรให้น้องกินได้บ้างไหม?" "ไม่มี" เจ้าพิภพเอ่ยตอบเสียงเรียบ นั่นทำให้ใบหน้าหวานสลดลงไปในทันที "ไปอาบน้ำเดี๋ยวจะให้คนหามาให้.." เจ้าพิภพพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะหันหลังเดินออกไปแต่ก็ไม่วายเอี้ยวตัวกลับมาพูดแนะกระแหน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม