“จริง น้องยังเด็กกะอีกแค่โดนคนเลวระยำทำร้าย ไม่ตายหรอก อวยพรให้น้องมีนหลุดพ้นและหาผัวที่ดีเลิศดีกว่าไอ้นัม” พวกมันมองสบตากับผมและลุกขึ้นเดินไปในคณะโดยที่ผมกระตุกกับคำว่า ‘ผัว’ ของพวกมันที่พูดออกมา ผมแสยะยิ้มกำมือตัวเองแน่นมองแผ่นหลังของเพื่อนเวรสองตัว
“ตราบใดที่กูยังเคี้ยวไม่เบื่อ อย่าหวังว่าจะหาผัวใหม่ได้!”
เย็นนี้ผมกลับมาที่บ้านและไม่คิดจะเอาหมากฝรั่งกลับมาด้วย และไม่แวะที่ไหนเลยด้วยซ้ำ สองเท้าก้าวเข้ามาในบ้านยังไม่ทันได้ขยับไปไหน ป้านิ่มก็ดักผมไว้ด้วยสีหน้าไม่พอใจแบบสุดๆ
“คุณบอลใจร้ายมากเลยนะคะ”
“อะไรครับ?”
“ยังจะมาพูดแบบนี้อีกเหรอคะ คุณบอลรู้ดีแก่ใจว่าทำอะไรคุณมีนไว้” ป้านิ่มเอ็ดผมน้ำเสียงดุ ถ้าเป็นตอนเด็กผมคงจะกลัวหัวหด แต่ตอนนี้ผมกลับเฉยยืนถอนหายใจยกมือแคะหูตัวเองราวกับคำพูดของป้านิ่มมันเป็นเพียงแค่ลมผ่านเท่านั้น
“เนื้อตัวคุณมีนมีแต่รอยช้ำ รอยแดงที่คุณบอลทำไว้ แถมยังตัวร้อนไม่
