“ดีจังนะคะได้เจอคนรู้จักด้วย แบบนี้คุณมีนจะได้ไม่เหงา”
“ค่ะ ว่าแต่เห็นป้านิ่มทำอะไรในครัวอีกเหรอคะ”
“คุณบอลค่ะ อยากทานบัวลอยป้าก็เลยเคี่ยวน้ำกะทิไว้” ฉันเดินตามป้านิ่มไปในครัว หอมกลิ่นกะทิมากๆ จำต้องชะโงกหน้าลงไปดู น้ำกะทิมีสีขาวนวลบวกกับใบเตยที่ให้กลิ่นหอม
“ทำไมพี่บอลชอบทานขนมหวานแบบกะทิล่ะคะ เห็นตั้งแต่ลอดช่องแล้ว”
“เพราะคุณบุษบาทำให้ทานบ่อยสมัยยังเด็กค่ะ พอโตขึ้นคุณบุษบากับคุณท่าน พ่อของคุณบอลไปต่างประเทศและอยู่ที่นั่นซะส่วนใหญ่ก็เลยห่างหาย” ป้านิ่มพูดไปพลางหยอดเม็ดบัวลอยที่ทำเองลงในน้ำที่ต้มเดือดแล้ว ถึงฉันจะอยู่เมืองนอกแต่อาหารหรือขนมหวานไทยฉันรู้จักดีเลยล่ะ เพียงแต่ทำไม่เป็นก็เท่านั้น
“คุณมีนลองทำไหมคะ เผื่อจะได้เก็บข้อมูลไปทำให้คุณพ่อคุณแม่ทานบ้าง” ฉันยิ้มพยักหน้ารับและจัดการทำตามที่ป้านิ่มสอนคือการปั้นแป้งเป็นก้อนกลมๆ ขนาดพอดีคำใส่ลงในหม้อน้ำเดือด ต้มให้แป้งนุ่มป้านิ่มก็ตักขึ้
