17+ MARRIED :: CHAPTER 3 [70%]
1174 คำ
“...”
“ไปเลย ไสหัวไปจากชีวิตของฉัน!” ฉันเอนศีรษะไปตามนิ้วมือแกร่งที่จิ้มลงที่ขมับขวาอย่างแรงจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ก่อนจะรับรู้ถึงกางเกงในของพี่บอลที่เขาหยิบขึ้นมายัดใส่มือฉัน
“ซักให้สะอาดด้วยนะ อาจจะเลอะคราบ... ที่เธออาจจะเคยเจอแล้วก็ได้” พี่บอลมองฉันที่ยังคงนิ่ง แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรเลยสักนิดเดียว เราสองคนมองหน้ากันเป็นจังหวะที่ป้านิ่มจะเดินเอาลอดช่องไปไว้ในห้อง ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานที่ไหนเข้าสิงให้ฉันยื่นเท้าออกไปสกัดขาป้านิ่มจนเธอตกใจเซไปหาพี่บอล
“ว้ายคุณบอล!”
ซ่า
เพล้ง
“!” ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันยืนนิ่งมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ ใบหน้าของพี่บอลเต็มไปด้วยน้ำกะทิ บนศีรษะก็เต็มไปด้วยเส้นลอดช่องซึ่งไหลเลอะตัวเขา
“บอลคะ เป็นยังไงบ้างคะ” ฉันไม่พูดอะไรแต่ก้มลงเก็บเศษจานที่แตกละเอียด โดยที่มุมปากยิ้มออกมาซึ่งไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตัวเองกลายเป็นเด็กก้าวร้าวแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน
“โธ่เว้ยป้านิ่ม เดินยังไงครับเนี่ย!”
“ป้าขอโทษค่ะ ป้า...” เหมือนป้านิ่มจะนิ่งไป ฉันทำให้ป้านิ่มเดือดร้อนหรือเปล่านะ “คุณบอลไปล้างตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการตรงนี้เอง”
“ครับ ส่วนเธอกางเกงในฉัน อย่าลืม” ไม่วายทิ้งท้ายไว้ ฉันเงยหน้าจากเก็บเศษจานมองร่างสูงเดินเข้าห้องไป ป้านิ่มริบผลักมือฉันให้ออกจากการเก็บเศษจาน เธอเห็นฉันหยิบกางเกงในพี่บอลมาถือไว้ก็ส่ายหน้าไปมา
“คุณมีนคะ เอามาเถอะค่ะป้าซักเองมันเป็นหน้าที่ของป้า”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูทำได้ ป้านิ่มทำความสะอาดต่อเถอะค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้กับป้านิ่มที่ถอนหายใจและก้มหน้าเก็บเศษจานต่อไป ส่วนฉันก็เดินลงไปด้านล่างจัดการแช่กางเกงในของเขายืนมองด้วยความรู้สึกโมโหและโกรธ
ใช่ฉันโมโหจนกำหมัดแน่น หันไปมองรั้วนอกบ้านก็หยิบกางเกงในของเขาเขวี้ยงทิ้งออกไปอย่างไม่สนใจไยดี
เมื่อทำตามที่เขาบอกแล้วฉันก็กลับมาในครัวเพื่อนั่งกินขนมลอดช่องอย่างสบายใจ โดยมีป้านิ่มที่นั่งทานเป็นเพื่อนพร้อมด้วยลุงดำสามีของป้านิ่ม
“คุณบอลนะคุณบอล ทำไมทำนิสัยแบบนี้กัน”
“พี่บอลเขาทำเพราะอยากไล่หนูไงคะ”
“โธ่ คุณมีนก็ออกจะน่ารัก ขยันกว่าผู้หญิงที่คุณบอลควง ทำไมถึงไม่เปิดใจยอมรับคุณมีนบ้างนะ” ลุงดำพูดเห็นใจ หากแต่ว่าฉันไม่ได้ต้องการให้เขามาเห็นใจหรอกนะ เพราะรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร... เขาอยากให้ฉันไปจากชีวิตอิสระของเขาไงล่ะ
“ช่างเขาเถอะค่ะ ถึงยังไงหนูกับพี่บอลเราก็...” มีน! ทำไมชอบหลุดอยู่เรื่อยเลยเนี่ย ป้านิ่มกับลุงดำมองฉันด้วยสีหน้าสงสัย แต่ฉันทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มให้พวกเขาสองคน
“หนูอิ่มแล้ว ขอตัวไปว่ายน้ำเล่นหน่อยนะคะ”
“ตามสบายเลยค่ะ เย็นๆ แบบนี้คุณบอลคงจะไปแล้วมั้ง ได้ยินเสียงรถเมื่อสักพัก” ฉันพยักหน้ารับอย่างยิ้มแย้ม ก่อนจะรีบขึ้นไปที่ห้องหยิบเอาชุดว่ายน้ำที่ไม่ถึงกับโป๊มาก เป็นแบบวันพีชสีเขียวเข้ม ดอกไม้ลายน้ำตาล สายเดี่ยวที่ฉันชอบมากที่สุดมาสวมใส่ พร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำ
.ให้น้ำช่วยลดความหงุดหงิดของฉันให้เบาลงหน่อยเถอะนะ
เมื่อมาถึงสระว่ายน้ำฉันก็ก้าวผมขึ้นเป็นมวย ก่อนจะลงแหวกว่ายในสระน้ำขนาดใหญ่อย่างมีความสุข น้ำจะช่วยฟื้นความหงุดหงิดและความร้อนในกายของฉันให้หายไป แถมอากาศตอนเย็นยังเหมาะกับการมาเล่นน้ำแบบนี้ ฉันแหวกว่ายเล่นน้ำอยู่ในสระไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่รับรู้ถึงสายตาของคนที่จับจ้องอยู่จำต้องหมุนตัวไปมอง ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นร่างสูงของพี่บอลกำลังยืนกอดอกพิงขอบประตูทางเข้าบ้าน ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยจำต้องว่ายน้ำมาถึงขอบสระ แต่ก็อายสายตาของเขาที่จับจ้องไม่วางตา แถมฉันยังวางเสื้อคลุมไว้ซะไกล แบบนี้พี่บอลต้องเห็นเรือนร่างฉันแน่เลย
“ทำอะไรอยู่ล่ะ ขึ้นมาสิ” เขาเดินมาหยุดตรงขอบสระ ราวกับต้องการจะแกล้งให้ฉันขึ้นจากสระทั้งที่สวมชุดว่ายน้ำ ถึงแม้มันจะไม่ได้โป๊อะไรมาก แต่สำหรับฉันแล้วมันโป๊เวลาเขาใช้สายตาแบบนั้นมองฉัน
“พี่บอลเข้าบ้านเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูจะขึ้นแล้ว”
“ไม่เข้า”
“พี่บอล...”
“ไม่ขึ้นฉันก็อยู่แบบนี้ เอาสิ จะแช่น้ำให้ปอดบวมก็เอาเลย” ว่าเสร็จก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้พร้อมไขว่ห้างสูบบุหรี่ไปด้วย ฉันกัดปากตัวเองเพราะนี่มันก็หลายชั่วโมงแล้วที่ฉันแช่ตัวในสระ รู้สึกหนาวๆ จนปากสั่น ตัดสินใจที่จะขึ้นมาจากสระอย่างเร่งรีบหากแต่ว่าวิ่งอย่างรีบร้อนเพื่อไปเอาชุดคลุม ดันลื่นต่อหน้าเขาจนหงายหลัง
ตุ้บ!
“ขะ ขอโทษค่ะ” อะไรมันจะพอดีกันขนาดนี้ ที่ดันหงายหลังไปนั่งบนตักของเขา รีบหันไปขอโทษแต่สิ่งที่ได้รับคือใบหน้าหล่อเหลาที่ใกล้จนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นร้อน พร้อมกับสองแขนแกร่งที่รัดเอวไว้แน่น
“ตั้งใจหรือไง?”
“เปล่านะคะ หนูลื่นจริงๆ”
“หึ คิดว่าฉันเชื่อ” พี่บอลแสยะยิ้มกอดรัดฉันแน่นขึ้นจนใบหน้าชนกับใบหน้าของเขา สองมือยันไหล่กว้างและดันตัวเองให้ออกห่าง แต่ทว่ายิ่งทำแบบนั้นพี่บอลก็ยิ่งกระชับมือที่เอวฉันแน่นขึ้นจนริมฝีปากเฉียดกัน
“พี่จะไม่เชื่อก็แล้วแต่ค่ะ หนูไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว”
“อ่อยฉันหรือไง ถึงได้มาว่ายน้ำด้วยชุดที่มัน...” สายตาของพี่บอลไล่ต่ำมายังทรวงอกของฉันที่ดันล้นออกมาจากชุดวันพีชที่คว้านลึก ฉันยกมือปิดหน้าอกตัวเองจนพี่บอลหัวเราะหึ
“หนูเปล่า”
“ปฏิเสธเก่งจริงนะ”
“หนูปฏิเสธสิ่งที่หนูไม่ได้ทำไงคะ” ฉันพยายามเบือนหน้าหนี หากแต่พี่บอลก็กดท้ายทอยฉันไว้โดยไม่ให้ขยับไปไหน เขาจับจ้องฉันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหื่น เหมือนกับตอนนั้น ตอนที่พาฉันเข้าม่านรูด
“ซักกางเกงในฉันหรือยัง?”
- ผู้เขียน
