บอลมีน #14
:: ครั้งที่สาม รู้สึก ::
ผมจับจ้องใบหน้าสวยที่เอาแต่มองผมด้วยสีหน้าหยิ่งๆ ของตัวเอง เวลาเจอไอ้เวรนั่นทำหน้าทำตาระริกระรี้ แต่ทำไมเวลาอยู่กับผมถึงได้ทำหน้าแบบนี้เสมอ มันหงุดหงิดเข้าใจไหมวะ!
ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองเป็นห่าไร ทำไมจะต้องไม่พอใจ ร้อนรุ่ม หงุดหงิดทุกครั้งที่เธอคุยกับมัน วันนี้อุตส่าห์อารมณ์ดีเพราะเธอบอกว่าไม่มีอะไรกับมัน แต่นี้อะไรโทรเพื่ออยากมาหา คืออะไร!
“แล้วบอกว่าไม่มีอะไร”
“ไม่มีจริงๆ ค่ะ พี่บอลเชื่อหนู” ใบหน้าสวยเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ผมสบตากับเธอ ตั้งแต่ผมเจ็บยอมรับเลยว่ามีนดูอ่อนลงอย่างมาก ไม่ต่างจากผมนักหรอก เธอห่วงใยผม... ใช่เธอพูดว่าห่วงใยผม และเธอก็ทำแบบนั้นจริงๆ จนผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หากแต่คำว่า ‘ว่าที่คู่หมั้น’ มันค้ำคอเธออยู่ เหตุผลที่เธอมาที่นี่คือมาตามคำสั่งแม่ผม
นั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบ เธอเข้ามาในชีวิตของผม เพื่อมาบังคับ เพื่อมาทำลายความสุข
