สวรรค์หรือนรก

1107 คำ

“อึก อ้า... ซี้ด...” การกระทำดังกล่าวทำให้นางส่งเสียงน่ารังเกียจออกมาแบบควบคุมตัวเองไม่ได้ ฟู่หลินหลินยังแอ่นหน้าอกรับปลายลิ้นของเขา ที่ละเลงและดูดอยู่บนยอดสีหวานอย่างวาบหวามในหัวใจ น้ำตาของนางถึงกับซึมเอ่อท่วมทั้งสองนัยน์ตา ‘ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไม? ฉันยังไม่เคยนี่นา นี่มันครั้งแรก ช่วยเบา ๆ หน่อยได้ไหม’ ฟู่หลินหลินยังไม่เคยนอนกับใคร นางเป็นสาวบริสุทธิ์ นางไม่เคยเสียตัวให้ใคร แต่ตอนนี้ร่างหนายกสะโพกสอบและเบียดกายกำยำยวบยาบ แล้วท่อนรักแข็งแรงยังกระแทกกระทบสอดเสือกอัดเข้าไปใหญ่ดังปับๆ ฟู่หลินหลินเริ่มตาลอย ๆ และปั่นป่วนชวนซ่านไปหมด ไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเองอีกแล้ว รู้แต่ว่าตนเองเริ่มเสียการควบคุม ฟู่หลินหลินเผลอไผลยกโหนกนูนขึ้นรับกับแกนแกร่งของเขา เหมือนว่าไม่อยากให้แกนรักของผู้ชายคนนี้หลุดออกจากช่องทางสุขสันต์ ฟู่หลินหลินขยับตามแรงโยก และสั่นส่ายดิ้นพล่านเหมือนจะขาดใจ เขาคนนั้นยังส่งเสียงคำรามดังออกมาจากลำคอเพื่อบ่งบอกถึงความสุขสมใจ ทั้งยังคลุกใบหน้าของเขาระรานรุกหนัก ลิ้นเรียวร้อนวนเวียนละเลงป้ายไปตามผิวกายของฟู่หลินหลินเหมือนกำลังกินขนมอร่อย ๆ ฟู่หลินหลินไม่อาจฝืนแรงปรารถนาที่ปะทุขึ้นมา ยิ่งแท่งใหญ่ยัดกระแทกสุดลึกมาก ส่วนจุดซ่อนเร้นและอ่อนไหวก็เหมือนกับกำลังเต้นระบำ นางรับรู้ได้ถึงการตอดแน่นและขมิบอัดท่อนใหญ่ที่ขยับเร่งเร็วระยิบ ใบหน้าสาวร้อนแดงออกผ่าว ๆ ลมหายใจขาดช่วง เหมือนจะขาดลมหายใจตายไปอีกครา “พอเถอะท่าน อ้า ข้าจะไม่ไหวแล้ว อะ อะ อ้าย...” ฟู่หลินหลินหวีดร้องเสียงดัง หลังจากนั้นเหมือนวิญญาณหลุดออกไปจากตัว ความรู้สึกเหมือนกับตัวเองถูกเขาจับตัวโยนขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อส่งให้นางขึ้นสวรรค์ จากนั้นก็ร่วงหล่นลงมายังพื้นพสุธาด้านล่าง หัวสมองของฟู่หลินหลินโล่งโปร่งเหมือนไม่มีอะไรอยู่ข้างในนั้น แล้วรู้สึกผ่อนคลายเป็นที่สุด ชายหนุ่มร่างหนาใหญ่ แผ่นกล้ามเนื้อตรงแผงอกเป็นมัด ๆ ทว่าตอนนี้เขาเองก็สุดจะทานทน เขาได้แต่ขบเม้มกัดฟันกรามแน่น ยกสะบัดสะโพกสอบกระชั้นท่อนใหญ่กระแทกถี่ราวจะให้นางแหลกลาญและแดดิ้น ฟู่หลินหลินน้ำตาไหลรินซึม สองมือของนางถูกยกขึ้นมาจับแขนของเขาที่วางอยู่ข้างลำตัว ทั้งจิก ทั้งฝังเล็บฝังลงไปบนเนื้อหนังของเขาจนมีร่องรอย แต่ก็ไม่ทำให้ชายคนนี้หยุดการกระทำหวามไหวนั้นได้ ร่องสาวของฟู่หลินหลินส่งสายธารหวาน ๆ จนเปรอะเลอะและล้นทะลักออกมา ในความใสยังปะปนไปด้วยเลือดสาวที่บริสุทธิ์ของนางด้วย “อื้อ... ข้า... อ้า... อะ อะ ท่าน ท่าน ท่าน...” นางครางครวญไม่เป็นคำศัพท์และเสียงหลง “พูดมาสิว่าอะไร เจ้าต้องการอะไร” เขาถามไถ่ และเคลื่อนตัวตนของตนเองเข้าออกอย่างเร็วรี่ ตับ ตับ ตับ... ปึก ปึก ปึก... “บอกข้ามาสิว่าอะไร เจ้ารู้สึกอย่างไร” “อื้อ... อ้า ซี้ด...” นางครางครวญเสียงรัญจวน ตับ ตับ ตับ... เขายิ่งกระหน่ำแรง ๆ ส่งผลให้นางส่งเสียงสูดปากซี้ดซ้าดขึ้นมากกว่าเดิม ฟู่หลินหลินยกสะโพกมนชนโหนกกับโหนก พร้อมกับส่ายสั่นสู้ ช่องรักเกิดการเสียดสีและสร้างความสาดเสียวอย่างหนักให้กับทั้งสองไม่ใช่น้อย น้ำหวานจากช่องรักของนางก็ไหลบ่าออกมาอย่างไม่ขาดสาย เขาตะบันเอวสอบกระแทกแท่งบุรุษเข้าไปในช่องทางที่อ่อนยวบเป็นจังหวะ ความสนุกสนานบังเกิด ร่างหนาของเขาโหมกระหน่ำกระชั้นหนักหน่วงคล้ายเร่งเร้าใจให้จบทุกอย่างลงอย่างเร็ว บุรุษผู้นั้นตั้งหน้าตั้งตาตอกอัดแกนใหญ่เข้า ๆออก ๆ การกระแทกที่รุนแรงราวกับควบม้า ฟู่ หลินหลินไม่มีท่าทางถอยได้แต่เด้งตัวสวนรับอย่างเดียว “อะ อะ อะ อะ อ้าย...” ฟู่หลินหลินสั่นสะท้านไปตัว เกร็งช่องทางอย่างไม่รู้ตัว ทั้งบีบทั้งเคล้นท่อนบุรุษที่ผลุบเข้าผลุบจังหวะรัวเร็ว “อ้าย...” นางกรีดร้องบอกว่าขึ้นสวรรค์ไปอีกครั้ง และหายใจระทดระทวย ตัวของนางอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ “ข้าจะเสร็จแล้ว อู้...” เขาเป่าปากพ่นลม ขยับแรงโยกเหมือนท่อนทวนที่กระทุ้งตำเหมือนจะฆ่าฟู่หลินหลินให้ตายตรงนั้น “อื้อ อะ อ้าย... ข้าใจจะขาดแล้ว ท่าน... อึก...” หยาดน้ำตาของฟู่หลินหลินไหลบ่าลงมาอาบสองแก้ม เขายังกระทุ้งกระแทกแกนใหญ่โหมอัดร่องสาวอย่างไม่ยั้ง ความสุขจ่อรวมอยู่ที่หัวมน ก่อนที่เขาคำรามส่งทำเสียงใหญ่อยู่ในลำคอ จัดส่งแกนเนื้อตอกอัดกระแทกแรงชนผนังแรง ๆ ดังกึก แล้วฉีดพ่นความสุขสีขุ่นของเขาเข้าไปในร่างกายของฟู่หลินหลิน จนทำให้ร้อนวูบวาบไปหมดทั้งช่องท้อง นางผวากอดรัดร่างของเขาที่ทาบทับลงมากอดรัดนางแน่น ๆ เช่นกัน คนทั้งคู่หายใจโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนัก ช่างเป็นอะไรที่เสพสุขสมใจของเขายิ่งนัก บุรุษผู้นั้นสุขสมกับการครอบครองและได้บอกให้นางได้รู้ว่าได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว ต่อมาเขาก็ได้เอนกายลงบนเตียง นอนก่ายกอดเคียงข้างกายฟู่หลินหลิน แล้วหายใจสม่ำเสมอคล้ายคนหลับ เสียงหายใจแผ่วเบาของเขา ทำให้นางรู้สึกกลัวเล็กน้อย ที่ว่ากลัวคือ... กลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาทำอะไรตนเองอีก “นี่คืออะไรกันแน่ ทำไมข้าถึงมาโผล่ที่นี่ บนเตียงหลังนี้ ที่มีบุรุษผู้นี้อยู่ด้วย แล้วข้าก็เสียตัวให้เขา โอ้... สวรรค์ช่างแกล้งข้า เอ๊ะ! หรือว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น” ฟู่หลินหลินบ่นพึมพำ นางก็ใช้นิ้วมือหยิกตามร่างกายของนางปรากฏว่าก็รู้สึกเจ็บตามปกติ “โอ๊ะ โอ๊ย...” ‘นี่ไม่ใช่ความฝัน... ถ้าไม่ใช่ความฝันแล้วเป็นอะไรไปได้เล่า’ ฟู่หลินหลินงงงวย ยิ่งคิดยิ่งเป็นกังวล จึงได้พยายามเค้นความทรงจำที่มีออกมา ‘บนเขา กับครอบครัว หล่น ร่วง ตกเหว โอ้! ฉันตกเขา ใช่แล้ว... ตกลงมาจริง ๆ’

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more