ส่วนท่านแม่ทัพรั่ว เขานั่งจิบน้ำชาอย่างอารมณ์ดี ใบหน้ามีรอยยิ้มพอใจบาง ๆ ทว่าเขายังหายใจหอบกระเส่าอยู่เลย
ฟู่หลินหลินเดินไปมาพร้อมกับใช้ความคิด ใบหน้าสวย ๆ ของนางตอนนี้บูดบึ้ง นางไม่คิดว่าเขาจะกลั่นแกล้งนางถึงขั้นนั้น จับกดแล้วขึ้นขี่ตรงไหนก็ได้
แล้วยังจะมาออกคำสั่งใช้ให้นางทำงานที่ลำบากด้วย ฟู่หลินหลินเกิดความกังวลเพราะว่าไม่เคยทำมาก่อน อีกอย่างแม่สามีที่ร้ายกาจคอยจับผิดอีก
นางได้แต่ถอนหายใจออกมา นั่งห้อยขาแกว่งไปแกว่งมาด้วยสีหน้าไม่ดีนัก เจียงอ่าวก็มองอย่างสงสัย ฟู่หลินหลินบ่นกระปอดกระแปดให้เจียงอ่าวได้ยิน
“ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงหน้าที่ควบคุมดูแลก็เถอะ แต่เรื่องแค่นี้ทำไมจะต้องให้ข้าทำด้วย ถ้าข้าโดนฝุ่นจนโรคภูมิแพ้กำเริบผู้ใดจะรับผิดชอบ”
“มีเรื่องอันใดกันหรือเจ้าคะนายหญิง เหตุใดจึงไม่สบอารมณ์ถึงเพียงนี้” เจียงอ่าวเมื่อเห็นนายของตนดูอารมณ์ไม่ค่อยจะดีจึงถาม
ฟู่หลินหลินพ่นลมออกจาก
