“เบ๊บ!” เสียงเรียกจากบุคคลลึกลับภายใต้ผ้าคลุมหน้า เรียกชื่ออีกชื่อหนึ่งแทน
ลางสังหรณ์บอกให้ลักษณ์นารากดโทร. ออกอีกครั้งหย่อนโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายบ่า ขอให้พลพยัคฆ์รับสายแล้วได้ยินเสียงหลังจากนี้อย่างชัดเจน หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียง
ชายร่างสูงสันทัดสวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำ สวมหมวกแก๊ปและคลุมใบหน้าครึ่งหน้าด้วยผ้าผืนใหญ่ ดวงตาเรียวยาวสีดำขลับจ้องเขม็งตรงมายังเป้าหมาย
“เบ๊บ” เสียงเรียกอู้อี้ผ่านผ้าคลุม หญิงสาวรู้แล้วว่าเขาคือใคร
“คุณ...แมค!”
“มันเรียกน้ำหวานว่าเบ็บใช่มั้ย แมคขอเรียกบ้างสิ” อากิระเปิดเผยใบหน้า
ดวงตาเบิกโพล่งแฝงความวิปริตอย่างน่าขนลุก ตามด้วยประโยคภาษาญี่ปุ่นที่เธอฟังไม่เข้าใจยาวยืด ลักษณ์นารากำกุญแจรถมือสั่นเทา พยายามเปิดประตูอย่างลนลาน ชายลูกครึ่ง
