" ขอโทษอีกครั้งนะสิงห์ เดย์ " แม่ฉันบอกกับทั้งสองคนเมื่อเราทั้งหมดยืนอยู่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่
" ไม่เป็นไรอย่าคิดมาก " ลุงสิงห์ตอบกลับแม่ฉันด้วยท่าทีอบอุ่น
" อย่าคิดมากะคับ " พี่เดย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังลุงสิงห์พูดขึ้น พร้อกับสบตามาที่ฉัน พร้อมกับยิ้มอ่อนๆ ฉันคิดถึงรอยยิ้มนี้จัง
" พักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน " ลุงสิงห์ตบไหล่แม่ฉันก่อนที่เราสองคนจะเดินกลับมาที่บ้านรับรอง ที่จริงลุงสิงห์ให้เราขึ้นพักบนบ้านหลัวใหญ่ด้วยกันแต่ฉันกับแม่อยากอยู่ที่หลังเล็กน่าจะสะดวกกว่า
" รีบอาบน้ำนอนนะคะแม่ อย่าคิดมากนะคะ " ฉันเข้าไปกอดแม่ลูบหลังลอบโยน
" ผิงเหมือนกันนะลูก บางอย่างเราก็ต้องปล่อยให้คนที่ทำเขารับผลที่ตามมานะ " ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะแยกกันเข้าคนละห้องกับแม่ที่อยู่ตรงข้ามกัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จมองขึ้นไปบนบ้านใหญ่ตรงห้องพี่เดย์ยังเปิดไฟอยู่เลยเป็นห่วงเขาจัง โดนตรีนป๊าไปตั้งหลายตื้บไม่คิดสู้กลับ
