ตัดสินใจปล่อยมือ
1395 คำ
ผิงผิง อายุ19ปี เข้าเรียนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งพร้อมกับสายน้ำเพื่อนสาวที่มาจากต่างจังหวัดด้วยกัน และได้เพื่อนใหม่อีกสองคนคือแฝดชายหญิงชื่อดาวและซัน ผิงผิงเป็นคนร่าเริง ยิ้มเก่ง ใบหน้ากลมราวกับพระจันทร์เต็มดวง ดวงตาที่กลมโตภายใต้แว่นใส จมูกที่โด่งรั้นน่ารักเข้ากับปากจิ้มลิ้มสีระเรื่อ ผิวขาวใสผุดผ่อง รูปร่างเจ้าเนื้อทว่ามีทรวดทรงองเอวชัดเจนดูเซ็กซี่ รวมๆแล้วดูน่ารักมากๆแต่เธอกลับชอบทำเหมือนตัวเองไม่สวย ชอบแซวหนุ่มๆทำท่าเพ้อฝันจินนตนาการ คลั่งรักคนหล่อสุดๆโดยเฉพาะธาราและอคิณที่โดนผิงผิงเตาะมาตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้หลังจากที่สายน้ำคบเป็นแฟนกับธาราก็ยังมิวายโดนผิงผิงแซวไม่เลิก และวันนี้เป็นวันที่สายน้ำ ธารา และเธอต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวะเพราะสอบเสร็จปิดภาคเรียนแล้ว
" ขอบใจนะธารา สายน้ำ "
" เข้าบ้านได้แล้ว " สายน้ำเอ่ยบอกเมื่อนี่ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว
" บาย เจอกันนะ " ผิงผิงยกมือเล็กโบกลาก่อนจะยืนมองรถธาราจนสุดสายตา ชายหนุ่มใบหน้าคมคายลูกน้องของป๊าเธอเปิดประตูบ้านให้อย่างคุ้นเคย
" พี่ชิด หวัดดีค่ะ "
" ครับคุณหนู " ผิงผิงเอ่ยทักทายชายชุดดำ ก่อนจะเดินเข้าบ้านโดยมีกระเป๋าสะพายกระเป๋าไว้ที่ข้างหลัง
" คุณหนูครับ " ชิดที่ก้มหน้าเอ่ยเรียก สาวน้อยหยุดเดินหมุนตัวกลับมามองเขาที่ด้านหลัง
" ค่ะ "
" เอ่อ...คุณหนูอย่างพึ่งเข้าไปดีกว่าครับ " ผิงผิงมองหน้าชิดอย่างสงสัยก่อนจะเหลือบมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าเธอ
" ป๊าอีกแล้วหรอพี่ชิด " ไร้การตอบจากคนตรงหน้า ผิงผิงจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่นั้นทันที
เพี้ยะะะะะะะ!!!
ฝ่ามือหยาบฟาดลงบนแก้มของหญิงคนนึงอย่างแรงจนร่างเธอเซถลาล้มลงกับพื้น ก่อนจะมีรอยยิ้มสะใจของผู้หญิงอีกคนที่ยืนข้างชายคนนั้น
" ป๊า " เสียงเล็กเรียกพ่อเสียงดัง ก่อนจะวิ่งเข้าไปประคองแม่ที่ล้มอยู่ให้ลุกขึ้น
อิทธิพล หรือเฮียตี๋ พ่อของผิงผิง เจ้าของปั้มน้ำมันในตัวเมืองหลายสาขา เจ้าชู้มักจะมีบ้านเล็กบ้านน้อยให้เห็นประจำ
ธิดา แม่ของผิงผิง หญิงสาวลูกเจ้าของฟาร์มดอกไม้ส่งออกหลายชนิด แต่เมื่อเธอตัดสินใจมาแต่งงานกับตี๋ พ่อหรือคุณตาผิงผิงก็ได้เอ่ยตัดพ่อลูกไปเพราะไม่ชอบพอลูกเขยคนนี้เอาซะเลย
" ผิง มาทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก แม่ไม่ได้เตรียมกับข้าวไว้ให้เลย " ธิดาพยายามปัดเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าและทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" แม่ เจ็บมั้ยแม่ " มือเล็กลูบไปที่ใบหน้าขาวเนียนซึ่งบัดนี้มันเริ่มโรยราเพราะอายุที่มากขึ้น แถมตอนนี้ยังบวมแดงอย่างเห็นได้ชัดจากฝีมือของคนที่เป็นสามี คนที่เธอยอมแตกหักกับพ่อบังเกิดเกล้าเพื่อมาแต่งงานกับเขา
" ไม่ๆ ไม่เจ็บเลย หิวมั้ยลูก " ธิดาพยายามเปลี่ยนเรื่องทั้งที่ใบหน้ายังเปียกไปด้วยน้ำตา
" อาผิงเอาแม่ลื้อไปเก็บ บอกอย่ามายุ่งกับป๊า ก่อนที่ป๊าจะทนไม่ไหว " อิทธิพลพูดขึ้นเสียงแข็ง
" ป๊า ผิงจะพาแม่ไปจากที่นี่ เชิญป๊าเสพสุขกับคนของป๊าไปเถอะ " ใบหน้าที่ราวกับตุ๊กตาฉายแววตาโกรธจัดมองไปที่พ่ออย่างผิดหวัง ว่าจบผิงผิงก็โอบผู็เป็นแม่หวังจะเดินออกจากบ้านหลังนี้ทว่ากลับโดนชายชุดดำสองสามคนจับรั้ง
" ไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้น " อิทธิพลพยักหน้าสั่งลูกน้องก่อนที่เขาจะรั้งตัวผิงผิงขึ้นไปด้านบนที่เป็นห้องนอนของเธอ
" ผิง ลูก ผิง เฮียอย่าทำอะไรลูกนะเฮีย " ธิดาคุกเข่าอ้อนวอนสามีตรงหน้า
" ถ้าเธอจะไปก็ไปแต่ห้ามเอาลูกไป "
" เฮียยยย ฮึกกกกก " น้ำตาธิดาหลั่งไหลเมื่อคำพูดจากปากคนที่เธอรักบัดนี้ราวกับเขาไม่ต้องการเธออีกแล้ว แต่ต่อให้น้ำตาเธอไหลจนหมดสายก็ไม่มีท่าทีว่าชายคนนั้นจะหันมามองอีกทั้งยังโฮบกอดหญิงสาวรุ่นลูกคนนั้นออกจากบ้านไป
" ปล่อบผิงออกไป " เสียงหญิงสาวตะโกนออกมาจนสุดเสียงเมื่อตอนนี้ประตูถูกล็อคจากด้านนอก
" คุณหนู ผมขอโทษครับ ผมจำเป็น "
" พี่ปล่อยผิง ผิงจะไปคุยกับป๊าให้รู้เรื่อง " มือเล็กทุบประตูบานใหญ่จนเริ่มแดงแต่ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดออก
" ขอฉันเข้าไปหาลูกได้ไหม " ธิดาเดินมาหยุดที่หน้าประตห้องของลูกสาวพูดกับลูกน้องของสามีที่ยืนหน้าประตูเชิงร้องขอ
" นายหญิง ผม "
" ฉันไม่ใช่นายหญิงของพวกนายอีกแล้ว แต่ฉันขอพบลูกสาวของฉันได้ไหม ขอร้องละ ให้ฉันกราบก็ได้ " ธิดาพูดพร้อมกับทำท่าจะคุกเข่าลง
" นายหญิงครับ อย่าครับ " ชายคนนึงเข้าประคองธิดาลุกขึ้นก่อนที่จะมองหน้าเพื่อนร่วมงานและยอมเประตูให้ธิดาเข้าไปหาลูกสาว
" แม่ " สายน้อยโผกอดคนเป็นแม่
" ผิง ป๊าเค้าไม่ต้องการแม่แล้ว "
" แต่ผิงต้องการแม่นะคะ "
ธิดาส่งยิ้มให้ลูก มือลูบหัวแผ่วเบา และมองคนตรงหน้าด้วยสายตาสั่นระริก
" แม่เราไปจากที่นี่กัน "
" ป๊าเขารักผิงนะลูก "
" แต่ "
" ถึงป๊ากับแม่จะเลิกกัน แต่เราก็ยังเป็นพ่อแม่ของผิงนะ "
" ไม่เอา ผิงจะไปกับแม่ "
" แม่จะกลับบ้านไปหาตาของลูก "
" คุณตา...พ่อของแม่หรอคะ "
ธิดาตัดสินใจเล่าเรื่องในอดีตให้ผิงผิงฟัง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจมาแต่งงานกับอิทธิพล เธอคือหญิงสาวสวยคนนึงที่มีชายหนุ่มแวะเวียนมาแจกขนมจีบมากมายล้วนแล้วแต่เป็นตระกูลร่ำรวยทั้งนั้น แต่เธอกลับมาเลือกอิทธิพลคนเจ้าเล่และเจ้าชู้คนนี้ ไม่เชื่อคำบอกของพ่อถึงขั้นยอมทะเลาะจนท่านเอ่ยตัดพ่อตัดลูก ธิดาก็ยังเลือกที่จะมาอยู่กับอิทธิพล หลายปีจนลูกสาวอย่างผิงผิงอายุ 19 ปีแล้วเธอก็ยังไม่มีแม้โอกาสจะกลับไปกราบพ่อเลยสักครั้ง ชีวิตคู่ของเธอเป็นสุขแค่สามปีแรกเท่านั้น หลังจากที่ตั้งท้องผิงผิง อิทธิพลก็เผยนิสัยที่แท้จริง เที่ยวเตร่มีบ้านเล็กบ้านน้อยมาตลอด ธิดาต้องทนอยู่กับความช้ำใจเพียงเพราะต้องการจะยื้อคำว่า "ครอบคัว" ไว้ไม่อยากให้ลูกต้องกำพร้าไร้พ่อ แต่เมื่อมันมาถึงทางตันในวันนี้เธอต้องเลือก อย่างน้อยๆได้มีโอกาสกลับไปกราบขอโทษผู้เป็นพ่อสักครั้ง ถึงแม้ว่าท่านจะให้อภัยหรือไม่ให้อภัยก็ตาม
" แม่คะ อยู่กับผิงไม่ได้หรอ ฮึกกกก " ผิงผิงอ้อนวอนผู้เป็นแม่ในอ้อมกอด
" ไว้แม่ได้ที่อยู่แม่จะมารับผิงหรือไม่งั้นแม่ไปหาหนูที่คอนโดดีหรือเปล่า หื้มม " ธิดาพยายามปรับน้ำเสียงพูดกับลูกอย่างอบอุ่นเหมือนอย่างเคย ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้สะอื้นของลูกสาวหัวใจของคนเป็นแม่อย่างเธอเหมือนกับมีค้อนขนาดใหญ่ทุบซ้ำๆ
" ขับรถดีๆนะคะแม่ โทรหาผิงด้วยนะแม่ "
" แม่รักผิงนะ รักมากๆ ผิงคือชีวิตของแม่นะลูก รอแม่นะ "
สาวน้อยยืนมองรถของแม่ขับจากไปจนสุดสายตา ใบหน้าใสที่เต็มไปด้วยน้ำตา ขอบตาแดงก่ำจากการร้องไห้อย่างหนัก
ธิดารู้ว่าอิทธิพลรักลูกมากเขาจะไม่ทำร้ายลูกเด็ดขาด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นสามีภรรยามันจบลงแล้ว เธอขับรถออกมาด้วยใจที่แหลกสลาย หยดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบน้ำไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
" ร้องให้พอแล้วเริ่มต้นใหม่นะธิดา " เสียงหวานปนสะอื้นบอกกับตัวเองพลางวางมือไว้ที่อกราวกับต้องการปลอยโยนหัวใจดวงน้อยให้มีแรงเต้นต่อไป
- ผู้เขียน
