ภายหลังกลับมาจากประเทศญี่ปุ่น ระรินน์คิดถึงสันต์มาก คิดถึงผู้ชายคนนี้มาตลอด
ทว่าก่อนหน้านี้ต้องทำใจแข็งเพราะรู้สึกผิดต่อสามี ก็เลยไม่โทรหาสันต์ แต่ยังโทรไปหาป้าชื่นที่ทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในไร่ของสันต์
“สวัสดีค่ะป้าชื่น… ”
ระรินน์อยู่กรุงเทพฯ…
หล่อนกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์ไปยังป้าชื่นที่อยู่เชียงใหม่ ระรินน์โทรมาคุยกับป้าชื่นบ่อย จึงรู้เรื่องราวความเป็นไปของสันต์จากป้าชื่น
“สวัสดีจ้ะหนูรินน์… เมื่อไรจะกลับมาไร่ รู้ไหมว่ามีคนคิดถึงหนูมาก… มีคนเฝ้ารอให้หนูกลับมา… ”
ป้าชื่นรู้แล้วว่าระรินน์กับแทนไทหย่ากันแล้ว สันต์เองก็รู้ เพราะว่าแทนไทโทรมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
“ใครคะ… ใครรอให้หนูกลับมา… ”
ระรินน์แกล้งถามทั้งที่รู้
“ก็เจ้าของไร่ไงคะ… ”
ป้าชื่นตอบไม่อ้อม
“จริงหรือคะ… ”
“จริงสิคะ… ตอนนี้คุณสันต์ทำรีสอร์ตเสร็จแล้วนะคะ… เปิดร้านกาแฟในไร่ด้วย เริ่มมีลูกค้าแล้วค่ะ… คุณสันต์บอกว่าจะรอให้หนู
