พิมพ์ขวัญหัวใจหล่นวูบ รู้ว่าพ่อเลี้ยงจอมทัพทั้งหล่อ ทั้งรวย มีแต่ผู้หญิงเข้าหา ผู้หญิงสวยๆ หลายคนในเมืองเคยเป็นคู่นอนเขา แต่พ่อเลี้ยงจอมทัพไม่เคยใช้คำว่า ‘เมีย’ เรียกผู้หญิงคนไหน ดวงตาคู่เรียวมองมือของพ่อเลี้ยงที่กุมมือสาวสวยน่ารัก ที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนแล้วรู้สึกปวดแปลบ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากพาเขาไปนั่งที่โต๊ะในมุมสงบ แล้วส่งสัญญาณให้พนักงานบริการเข้ามารับออเดอร์
ระหว่างนี้ศศิกาญจน์แอบจับสังเกต ผู้หญิงด้วยกันมองออก พนักงานต้อนรับสาวคนนี้ลอบมองมาที่เธอแปลกๆ อยู่หลายครั้งก่อนจะเดินหายไปหลังร้าน
จอมทัพสั่งอาหารหลายอย่างราวกับว่าจะรวบหลายมื้อเอาไว้ในมื้อเดียว จนศศิกาญจน์อดจะทักท้วงไม่ได้ ต้องแย้งเขาหลังจากที่บริกรเดินเข้าไปในครัว
“เรากินกันสองคนนะคะ สั่งมาตั้งหลายอย่าง เดี๋ยวกินไม่หมด เสียดายเงินแย่” รู้ว่าเขารวยมาก แต่เธอเสียดายหากสั่งอาหารมาแล้วต้องเหลือทิ้ง
จอมทัพเงยหน้าขึ้นมอง ปก
