เช้าวันถัดมา
“ขึ้นรถเร็วๆ วันนี้ เราต้องรีบเข้าเมือง มีหลายอย่างต้องทำ” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยเสียงขรึม ดวงตาจ้องมองร่างบางฉายแววนิ่งเฉย ไม่แสดงอาการใดให้หญิงสาวรู้ความคิดข้างใน
“ค่ะ”
ศศิกาญจน์คิดว่าจะเดินไปนั่งด้านหลัง เพราะมองผ่านกระจกเข้าไปเห็นเบาะข้างคนขับมีซองสีน้ำตาลปึกใหญ่วางไว้ที่เบาะนั่งข้างคนขับ ร่างบางสวยจึงเปลี่ยนไปเปิดประตูด้านหลังคนขับเตรียมตัวจะก้าวขึ้นรถ แต่แล้วต้องชะงักกับเสียงเข้มที่ดังขึ้น
“มานั่งข้างหน้า” เสียงกึ่งสั่งการกึ่งบังคับดังขึ้น
ศศิกาญจน์มองหน้าเขาแล้วถามกลับ “จะให้นั่งตรงไหนคะ ก็ที่เบาะไม่ว่าง”
“ถ้าไม่รู้ว่านั่งตรงไหน จะนั่งที่ตักคนขับก็ได้นะ”
“พ่อเลี้ยง!”
ศศิกาญจน์หันไปมองค้อนใส่ จอมทัพสอดตัวเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัย หยิบซองเอกสารที่ภายในมีเงินปึกใหญ่ขึ้นมา หญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบเปิดประตูไปนั่งข้างคนขับ จากนั้นมือหนาก็ยื่นซองเอกสารหนักอึ้งมาส่งให้
