“=_=”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น?” ผมถามเมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังฮันน่าก็ทำตารี่และมองหน้าของผม
“นาย...จัดฉากใช่ไหมฮะ?!” ถามและชี้หน้าของผม
“บ้าหรือไง?”
“ใช่นายบ้า”
“ฮันน่าทำตัวดี ๆ หน่อยฉันอุตส่าห์ไปช่วยเธอมานะ”
“ฉันรู้สึกเหมือนหนีเสือปะจระเข้มากกว่า” หมับ!!กอดอกและมองไปทางอื่น
“ฉันอยากเป็นเสือมากกว่าจระเข้ -_-”
“ไร้สาระถ้านายช่วยฉันจริงก็ขอบคุณแล้วกันแต่ว่า....” หันหน้ามามองหน้าผมและทำท่าทางจับผิด
“มีอะไรอีก?”
“แต่นาย!!ตามสะกดรอยตามฉันเหรอฮะ?!” อ่อ เรื่องนี้เองสินะ
“ใช่”
“ไอ้โรคจิต -_-”
“น้อย ๆ หน่อยเถอะถ้าไม่ใช่เพราะฉันไปตามเธอจะช่วยเธอได้ทันไหม?” พยายามหาขอแก้ตัว
“แถ” เออ! ไม่เถียง
ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้จะทำยังไงได้ไม่รู้วันนี้สักวันก็ต้องรู้อยู่ดี...
“ท่านไอแซ็กครับ” ไอ้เปรมเดินเข้ามาเรียกผม
“มีอะไร?” ผมตอบมันแต่สายตายังมองฮันน่าที่กำลังนั่งทานขนมหวานที่แม่บ้านเอามาให้
