ห้องทำงานของไอแซ็ก
“@_@”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นเป็นอะไร?” ไอแซ็กถามขึ้นเมื่อฉันยังคงทำหน้างงไม่เลิกกับสิ่งที่เกิดเมื่อกี้นี้ฉันทำให้คนโดนไล่ออกแบบไม่ได้ตั้งใจไปแล้วใช่ไหม?
“นาย...ไล่ออกจริงดิ?” ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ ฉันไม่เคยพูดเล่นอยู่แล้วบอกว่าไล่ออกก็คือออกไม่มีกลับคำใดใดทั้งสิ้น” พรึ่บ! เขาทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้ทำงานของเขาส่วนฉันนั่งที่โซฟารับแขกและหันมองเขา
“ตะแต่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“การขัดขวางเธอไม่ให้ขึ้นมาหาฉันนั่นก็มีความผิดแล้ว แถมยังกล้าเอามือของตัวเองมาจับแขนเธออีกแล้วเธอเป็นโรคอะไรไม่สะบัดออกจะให้มันจับนานแค่ไหนเหรอ?”
“เอ่อ ก็กำลังจะเอาออกแต่นายมาก่อนไง”
“ทีหลังอย่าให้ใครแตะต้องตัวเธออีกฉันไม่ชอบต่อให้ไม่รักแต่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของฉันแล้ว ไม่ควรให้ผู้ชายหน้าไหนมาโดนตัวทั้งนั้นมันไม่เหมาะสมและไม่สมควรทำอะไรก็คิดให้มันดี ๆ ด้วยอย่าให้พูดซ้ำ”
“ทำตัวอย่ากับคนแก่ไ
