“นอนแบบนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก” เสียงของไอแซ็กพูดขึ้นขณะที่เขากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและเช็ดผมไปด้วย ส่วนฉันก็นอนเอาผ้าห่มพันตัวเอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอัปยศกับฉันในคืนนี้
“ยุ่งอะไรด้วย”
“ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะแต่ว่าฉันไม่อยากเป็นพ่อหม้ายเมียตายตั้งแต่คืนแรก!” เขาบ่นไปก็แต่งตัวตัวไปด้วย
“ไม่มีใครตายเพราะห่มผ้าหนาหรอกย่ะ!” ฉันยังคงเถียงอยู่
“ออกมาจากผ้าห่มได้แล้วฉันจะนอน”
“ก็นอนไปสิแต่ฉันไม่ให้”
“มันหนาว!”
“เรื่องของนายสิ” ฉันทำเป็นไม่สนใจและหลับตาลงเรื่องอะไรจะยอมให้ผ้าห่มเขาละ ชิ! ถ้าเขาเห็นเรือนร่างของฉันแล้วเกิดอารมณ์หื่นกามขึ้นมาอีกจะทำยังไงละไม่เอาหรอกนะฉันหหมดแรงจะต่อสู้แล้วววว T^T
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า!!เหนื่อยแล้วเอาผ้าห่มมาแบ่งบ้าง”
“ก็ไปขอใหม่สิ”
“อยากให้คนเขารู้หรือไงว่าผัวเมียแต่งงานคืนแรก็แยกผ้าห่มแล้ว?” เขากอดอกและมองฉันจากปลายเตียง
“เรื่องสิก็
