ชายาหลัน
หลันเฟยเฟยนอนพลิกตัวไปมาจนกระทั่งเช้าเนื่องจากจิตใจนางไม่สงบ เพราะคำพูดไม่มีต้นสายปลายเหตุของนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งทำให้นางนอนไม่หลับทั้งคืน
ภูเขาชีเสีย ฟางถิงเอ๋อนั่งอยู่ในรถม้าที่มีพ่อบ้านเซียวทำหน้าที่เป็นสารถี วันนี้นางทุ่มเถียงเป็นเวลานานชายคนรักถึงยอมพานางออกมาเที่ยวท่องชมภูเขา
ริมลำธารสายหนึ่ง
เซียวเหิงจอดรถม้าไว้ตีนเขา ประคองหญิงสาวท้องอุ้ยอ้ายลงจากรถม้า แม้จะไม่อยากพานางออกมาแค่ไหน แต่เสียงรบเร้าทุกวันของนางก็ทำให้รำคาญใจไม่น้อย สุดท้ายมันก็จำต้องยอมพานางขึ้นเขามาจนได้
“เจ้าท้องโตขนาดนี้ จะมาปีนเขาทำไม ข้าไม่เข้าใจเจ้าจริงๆ”
เซียวเหิงพยุงนางเดินเลียบลำธารทวนน้ำขึ้นไปด้านบน เดินไปได้ซักระยะจนถึงสถานที่ๆ มาคราวก่อนมันก็ปล่อยนางให้นั่งรอบนก้อนหิน ส่วนตนเองกลับไปยังรถม้าเพื่อเอาข้าวของที่เตรียมมาภายในรถ
“ไม่ได้มาตั้งนานที่นี่ยังงดงามเช่นเดิมว่ามั้ย”
ฟางถิงเอ๋อนั่งอยู่ในอ้
