จางอี้
ชายป่าแห่งหนึ่ง จางอี้เร่งมือขุดดินเพื่อฝังร่างไร้วิญญาณของผู้ที่อยู่ในม้วนเสื่อทอ
“ลึกพอรึยังนายหญิง?”
“พอแล้วๆ!”
ทั้งสองช่วยกันยกร่างหลิวข่ายลงไปในหลุม กว่าจะใช้เวลากลบเกลื่อนร่องรอยเสร็จสิ้นก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนพอดี
“เจ้าเข้ามาข้างในเถอะ เช้าค่อยกลับเข้าเมือง”
เซียวเหมยเห็นจางอี้กำลังจะบังคับม้าเพื่อเอารถออกนางจึงเรียกมันเข้ามาด้านใน หากกลับเข้าเมืองกลางดึกเช่นนี้ต้องถูกทหารยามสงสัยแน่ ดังนั้นรอให้เช้าก่อนค่อยกลับไปน่าจะดีกว่า
“นายหญิงท่านจะทำอะไร!”
จางอี้มุดเข้ามาในรถก็ต้องตกใจเมื่อพบว่านายหญิงกำลังนั่งถอดกางเกงชั้นในของตนเองออกจากกระโปรงงดงามที่นางสวมใส่อยู่
“เจ้าไม่ใช่อยากเอาข้าหรือ? ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าได้สมหวัง ไม่ยินดีหรือ?”
จางอี้หน้าซีดเผือก มันไม่คิดว่านางจะทำเช่นนี้จริงๆ ที่ผ่านมามันเคารพนางมาก แต่มันก็รักนางมากเช่นกัน
“มาเถอะ ทำให้จบๆ ไป เจ้าจะได้รู้ว่าจริง
