เมื่อไหร่เจ้าจะพาข้ากลับ
เพราะบุตรชายมุดเข้าไปลึกมาก นางจึงพยายามยื่นมือเข้าไปด้านใน เพียงแต่แม้จะเอื้อมเข้าไปจนสุดแล้ว แขนของนางก็ยังคงยาวไม่พอ
“ออกมาเถอะนะเด็กดี แม่ไม่ตีเจ้าแล้ว”
นางอ้อนวอนบุตรชาย ตอนนี้นางโก้งโค้งจนปวดเมื่อยเอวไปหมดแล้ว ขืนเจ้าตัวเล็กไม่ออกมา นางต้องเอวเคล็ดแน่ๆ
“โอ้ย! ข้าเมื่อยจะตายอยู่แล้วเจ้าออกมาเถอะ”
นางเริ่มโมโหแล้วน๊ะ เจ้าเด็กนิสัยเสียผู้นี้ช่างเหมือนกับบิดามันจริงๆ ขัดใจนางไปซะทุกอย่าง
“เพี๊ยะ!”
“อ๊ะ!”
ฟางถิงเอ๋อตกใจแทบตายเมื่อจู่ๆ ก็ถูกใครบางคนฟาดสะโพกเต็มแรง ขณะที่นางกำลังจะลุกหันกลับไปก็ถูกมือปริศนากดต้นคอไว้
“เจ้าอยู่นิ่งๆ ท่านี่ละ เดียวข้าจะทำให้หายเมื่อยเอง”
เมื่อนางได้ยินเสียงจึงทราบว่าผู้มาเป็นใคร
“พรึบ!”
เสียงตวัดชายกระโปรงและความเย็นที่แล่นเข้าสู่ช่วงล่าง ทำให้นางทราบได้ทันทีว่าเจ้าคนด้านหลังคิดจะทำอะไร
“เวลาเช่นนี้เจ้ายังจะทำอะไรอีก รีบม
