พรรณนาหลุบเปลือกตาลง ปิดบังแววตาหวาดหวั่น “ผู้ชายคนนั้น ที่เราเจอวันนี้ อย่าพูดกับเขา อย่าเข้าใกล้เขา?”
“ทำไมคะ?!!” หวันยิหวาถามกลับ บิดา มารดาไม่เคยห้ามการพบเจอผู้คน ทั้งสองท่านเป็นคนอัศธยาศัยดี มีมนุษย์สัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำงานบริการที่ต้องพูดคุยกับคนทั่วไปอย่างเช่นทุกวันนี้
“แม่จะอธิบายทีหลัง...แม่ขอ เชื่อแม่เถอะนะหวา” พรรณนาวิงวอน นางยังไม่สามารถให้ความกระจ่างกับบุตรสาวได้ตอนนี้ ต้องให้เวลาทอดยาวไปอีกหน่อย เพราะหากหวันยิหวารู้ความจริง คนที่เจ็บปวดคือตัวบุตรสาวของนางเอง
“ค่ะ” หญิงสาวจำใจรับปาก ความรักความห่วงใยของท่าน เทียบกับคนแปลกหน้าคนนั้น คำพูดของมารดามีน้ำหนักมากกว่า แม้จะกังขา และคาใจบางอย่าง
หญิงสาวรอจนแน่ใจว่ามารดาหลับสนิท เธอเดินออกมาด้านนอก และสวนกับบิดาตรงประตูพอดี “แม่ล่ะหวา?” ท่านถาม มองสบนัยน์ตาบุตรสาว
“แ
