ภายในบ้านหลังใหญ่ตอนนี้มีการนั่งคุยกันระหว่างคุณตาทศพลคุณยายสมรและก็หลานชายสุดที่รักอย่างเคร่งเครียด และเรื่องที่ทำให้ทั้งเขาสามคนต้องมานั่งจับเข่าคุยกันในตอนนี้ก็หนีไม่พ้นเรื่องของคำสร้อย หลานสาวนอกไส้ของคุณตาคุณยายของเขานั้นเอง
"ตกลงแกจะรับปากไหมตาแอล"
"ทำไมผมต้องดูแลยัยนั่นด้วยล่ะครับ" ไหล่กว้างขยับไหวขึ้นสองมือแบออกเหมือนว่าตัวเองจะได้อะไรจากเรื่องนี้
"ก็เพราะตากับยายไม่อยู่กับน้องตั้งหลายเดือนไงแกเป็นพี่ก็ควรจะดูแลน้อง" เธอพูดเสียงเบื่อหน่าย
นี่พ่อหลานชายตัวดีมันจะอะไรนักหนา พวกเขาก็แค่ฝากให้ดูแลคำสร้อยแค่ไม่กี่เดือนทำหน้าอย่างกับจะเป็นจะตายอย่างกับโดนบังคับให้แต่งงานอย่างงั้นแหละ
"ผมไม่มีน้อง มีแค่ไอ้เดย์กับไนท์ก็มากพอแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่แคร์ จนผู้เป็นยายแบะปากใส่ท่าทางยโสกลายๆ ของหลานชายไม่ได้
ถ้าไม่ใช่หลานนะเธอจะกระโดดตบกระบาลให้ทิ่มกลับอังกฤษไปเลยเชียว...
ความร้า
