เธอเป็นของฉัน...จำเอาไว้ NC+

1485 คำ

เศษเสื้อและเศษกระโปรงตกกระจายเต็มพื้นห้อง บนเตียงปรากฏร่างเล็กบอบบางถูกกดตรึงโดยร่างใหญ่ของคุณหมอมาเฟียครึ่งค่อนตัว มีเพียงขาเล็กที่ถีบลอยไปมาอยู่กลางอากาศเท่านั้น "..อื้อ!! " ปึก ปึก ปึก! มือเล็กพยายามดึงทึ้งทุบตีไปที่แผ่นหลังกว้างเอาเป็นเอาตายแต่เขาหาได้สะทกสะท้านไม่ ปากหนายังคงบดขยี้ปากอวบอิ่มอย่างช่ำชอง ลิ้นร้อนกวาดต้อนลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจ ไม่ว่าเธอจะหลบหลีกไปทางไหนก็ไม่พ้นถูกอีกคนตามมาดูดดึงจนแทบจะสำลักลมหายใจ จนเธอรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจเข้าก็ผละออก "หยุดดิ้นสักทีเดี๋ยวก็ได้เจ็บตัวหรอก! " แอลเลียตพูดเสียงแหบพร่ามองสบตากลมโตที่มีน้ำตาคลอหน่วยและยังมีน้ำตาบางส่วนเปียกชุ่มตรงหางตาอีกด้วย '..น่าเอ็นดู และรู้สึกมันเขี้ยวจริงๆ ..' คนตัวเล็กสูดหายใจเข้าปอดจนดูเหนื่อยหอบแต่เขาก็ไม่คิดจะละเว้นเธออีกแล้ว มือหนาสอดเข้าไปใต้แผ่นหลังบอบบาง เพียงแค่สะกิดนิดเดียวบราลายน่ารักก็หลุดออกจาก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม