ภายในบ้านที่เคยถูกครอบงำด้วยความมืดของปีศาจหื่นกามได้ถูกคลี่คลายออกไปในเวลาอันรวดเร็วในเช้าวันนี้จนแม่บ้านและเหล่าบอดี้การ์ดหลายคนถอนหายใจออกมาแทบจะพร้อมกัน
จบสิ้นกันเสียทีกับการคอยส่งข้าวส่งน้ำให้เมียเจ้านายที่แทบไม่มีโอกาสออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันในช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา
"นายจะทำยังไงต่อครับ"
เคนเอ่ยถามหลังจากที่กองทัพรถของริวค่อยๆ ขยับเคลื่อนตัวออกไปจากบ้าน แอลเลียตละสายตาจากรถคันหรูคันสุดท้ายที่หายวับจากประตูรั้วไปสายตาเรียบนิ่งจนยากจะคาดเดา
"แกคิดว่าฉันควรทำยังไงดีล่ะ.." เขาเว้นช่วงพลางเหลือบตามองหน้าลูกน้องคนสนิทจนเคนต้องยิ้มแห้งๆ ออกมา
"นายควรพักก่อน...ดีมั้ยครับ..."
"แกคิดว่าฉันควรพักงั้นเหรอ? " เขาเลิกคิ้วถามหันหลังเดินกลับไปนั่งลงบนเก้าตัวใหญ่ที่ราคาแพงพอกับการซื้อรถยนต์มือสองสักคันได้สบาย ขายาวยกขึ้นไขว้กันท่าทางดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มีอะไรแน่ๆ เคนเชื่อแบบนั้น
"ครับ พักก่อน
