“ดะ................ได้ยิน ทำไมวะ”
“ถ้ามึงได้ยิน มึงก็ต้องรู้ว่ากูรักมึงมาก คราวหน้า อย่าไล่กูอีกนะ มันเจ็บวะ”ผมไม่คิดเลยว่าการที่ผมไล่มันจะทำร้ายจิตใจมันขนาดนี้ รู้สึกผิดนิดๆเลยวะ
“เออ วันหลังกูไม่ไล่มึงละ ปล่อยกูได้แล้ว”ผมพยายามขยับตัว จนมันเริ่มปล่อยผมนั่นแหละครับ และรู้มั้ยว่าพอมันปล่อยตัวผม มันก็จ้องผมตาไม่กระพริบเลยแถมยังยิ้มอีกต่างหาก แต่คือสายตาของไอ้ตะวันมันโคตรคลั่งรักอ่ะ ไม่ไหวครับไม่ไหว ผมจะเขินตายเอานะแบบนี้ ผมเลยชิ่งวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างกับ ยูเซนโบวต์ ตอนมันเผลอแม่งเลย แล้วพอเข้ามาได้ ผมก็แม่งใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
“ไม่ได้ ไอ้ร้ายมึงจะมาใจเต้นกับผู้ชายตัวใหญ่เท่าควายแบบนี้ไม่ได้ มึงคิดดูนะมึงก็ใหญ่เท่าควายมันก็ใหญ่เท่าควาย มันจะมารักกันได้ไง ไม่ได้เว้ย”
ผมคงจะบ้าไปแล้วครับที่มายืนด่าและเถียงกับตัวเองแบบนี้ แต่มันคือไม่ได้จริงๆ ยิ่งนึกก็ยิ่งขนลุกเลย เพราะผมก็ด่าไอ้แสบมาตลอด
