REGERT04:ไม่ต้องขอ
1598 คำ
REGERT 04
***************************
หลังจากที่อยู่ฉลองงานวันเกิดของเพื่อนจนถึงสี่ทุ่ม ฉันก็ยังไม่อยากกลับห้อง เพราะถ้ากลับเร็วมันจะเรียกว่าไปผับได้ยังไงล่ะ
ฉันเลยไปเดินเล่นที่ห้างเรื่อยๆ เพื่อรอให้เวลามันผ่านไปก่อนแล้วถึงจะกลับ ถ้ากลับตอนนี้พี่เรซต้องรู้แน่ว่าฉันไม่ได้ไปผับ
ฉันนั่งเล่นอยู่ที่ห้างจนกระทั่งห้างปิดแล้วถึงขับรถกลับมาที่หอตอนเที่ยงคืน แล้วนั่งเล่นอยู่ในรถอยู่นานเหมือนกันจนกระทั่งถึงตีหนึ่งฉันถึงกลับเข้ามาในห้อง และเห็นว่าพี่เรซยังไม่หลับ
เขายังคงนั่งอยู่ที่โซฟาเหมือนรอเวลาให้ฉันกลับมา พี่เรซหันหน้ามามองฉันที่ยืนอยู่หน้าประตู เขาลุกเดินมาหาฉันทันทีแล้วถามว่าไปไหนมาทำไมติดต่อไม่ได้เลย
“พี่โทรหาทำไมไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่อ่านไม่ตอบ ไม่รู้ไงว่าเป็นห่วง?”
“ไม่รู้ค่ะ เพราะถ้ารู้หนูก็คงไม่ทำแบบนี้”
ฉันตอบกลับไปทันทีที่ได้ยินพี่เรซพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา เขาไม่เคยแสดงออกให้ฉันรู้เลยว่าเขาเป็นห่วงฉันหรือสนใจฉัน
พอฉันทำเหมือนเขาบ้างกลับบอกว่าเป็นห่วงอย่างนั้นอย่างนี้ รู้อะไรป่ะ เวลาที่ฉันเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟังว่าตัวเองไปไหนมาไหนมาบ้างเขากลับไม่อยากรับรู้
แต่พอฉันเลือกที่จะไม่พูดก็บอกว่าฉันไม่อยากคุยกับเขา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องทำยังไงถึงจะถูกใจเขา เพราะตอนนี้อะไรที่เป็นฉันก็ดูจะผิดไปหมดซะทุกอย่าง
“มีอะไรจะพูดกับหนูอีกมั้ยคะ จะไปอาบน้ำนอนแล้ว”
“เดี๋ยวนี้ไม่สนใจกันแล้วใช่ป่ะ?”
“หมายถึงหนูเหรอคะ?”
ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวเองแล้วเลิกคิ้วถามว่าที่เขาพูดเมื่อกี้หมายถึงฉันอย่างนั้นเหรอ เพราะเมื่อก่อนคนที่ไม่สนใจกันมันก็คือเขานะไม่ใช่ฉัน เวลาที่กลับเข้าห้องมาฉันก็จะอ้อนเขาตลอด
มีแต่เขานั่นแหละที่เขาอยากให้ฉันออกไปไกลๆ ไม่อยากให้ฉันอยู่ใกล้ๆ เขา แล้วพอฉันเริ่มที่จะอยู่ห่างจากเขาแล้วเขาก็บอกว่าฉันไม่สนใจอย่างนั้นเหรอ
“แล้วทำไมเมื่อก่อนที่หนูสนใจพี่ แต่พี่กลับไม่ต้องการมันล่ะคะ?”
“ตอนไหนเหรอที่พี่ไม่สนใจหนู ไม่เคยมีครั้งไหนเลยนะที่พี่ไม่เชื่อฟังที่หนูบอกเลย”
“...”
“ไม่ว่าหนูบอกให้พี่ทำอะไรพี่ก็ทำให้หนูหมดทุกอย่าง แบบนี้เหรอที่บอกว่าพี่ไม่สนใจหนู?”
“...”
ฉันก็ยังคงเงียบไม่ได้พูดอะไร เชื่อสิว่าถ้าฉันพูดไปเราก็ต้องทะเลาะกันอีก ถ้าไม่อยากทะเลาะกันก็เลือกที่จะเงียบดีกว่า
เพราะต่อให้พูดอะไรออกไปมันก็คงไม่มีความหมายอะไรกับคนอย่างพี่เรซหรอก ในเมื่อเขาเลือกที่จะโยนความผิดมาให้ฉัน
ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเขามักจะบอกว่าเขาผิดเอง เขามันไม่ดีไง ก็ใช่ไง ในเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ดีทำไมไม่คิดที่จะแก้ไขปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นล่ะ
เขามีแต่บอกว่าตัวเองไม่ดี ตัวเองไม่เอาไหนแต่ไม่เคยคิดที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย แล้วแบบนี้ฉันจะฝากหัวใจตัวเองให้เขาดูแลได้ยังไง
เรื่องที่เขาไม่สนใจก็ว่าเจ็บแล้วนะ แต่นี่เขาเล่นนอกใจฉันหลายต่อหลายครั้งมันเจ็บมากกว่าอีก
แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังยกโทษให้เขาเพราะคิดว่าสักวันเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้
แต่ไม่ว่าฉันจะยกโทษให้เขากี่ครั้งเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนตัวเองเพื่อฉันเลย มันเลยทำให้ฉันรู้ไงว่าเขาไม่ได้สนใจฉันเหมือนเมื่อก่อนแล้วและไม่ได้ใส่ใจฉันเท่าที่ควร
แล้วแบบนี้จะมาบอกว่าเขาพยายามทำดีที่สุดแล้วมันไม่ได้ เพราะว่าเขายังพยายามไม่มากพอไง เพราะถ้าเขาพยายามมากพอฉันจะต้องเห็นความพยายามของเขา
จริงๆ ก็เห็นนั่นแหละแต่มันยังไม่มากพอสำหรับฉัน เขาจะต้องพยายามมากกว่านี้
แต่นี่อะไรปากบอกว่ารักและแคร์ความรู้สึกของฉัน แต่ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำเขาไม่ได้แคร์อะไรฉันเลยด้วยซ้ำ เพราะถ้าเขาแคร์ฉันสักนิดเขาก็คงไม่ทำเย็นชากับฉันมากขนาดนี้หรอก
“ที่พี่เป็นห่วงคือไม่ได้ใช่มั้ย ถ้าไม่ได้ต่อไปพี่ก็จะไม่เป็นห่วงหนูอีก”
“ค่ะ”
ฉันตอบกลับไปแค่นั้น อย่างที่บอกนั่นแหละว่าฉันไม่อยากทะเลาะกับเขา เพราะรู้ไงว่าต่อให้เราทะเลาะกันยังไงสุดท้ายพี่เรซก็จะโทษว่ามันเป็นความผิดของฉันอยู่ดี
ฉันขี้เกียจที่จะทะเลาะกับเขาเลยเลือกที่จะเดินหนีเข้าห้องน้ำ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้พี่เรซเป็นห่วงนะ
ฉันอยากให้เขาเป็นห่วงและอยากให้เขาเหมือนเดิมกับฉันมาก แต่ก็รู้ไงว่าเขาคงไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
เมื่อก่อนเขาอาจจะทำให้ฉันนะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วไง เพราะอะไรที่ทำให้ฉันเสียใจเขาเลือกที่จะทำมากกว่า
“คิดถึงหนูจังเลยค่ะ อยากได้ยินเสียงและอยากเห็นหน้าทุกวันเลย”
พี่เรซยื่นหมวกกันน็อกให้ฉันแล้วจู่ๆ ก็บอกว่าอยากเห็นหน้าและอยากได้ยินเสียงฉันทุกวัน
รู้นะว่าที่เขาพูดแบบนี้มันเป็นการพูดอ้อนให้ฉันเขิน และใช่ เขาทำให้หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยคำพูดของเขาไม่กี่คำ
รู้อะไรมั้ยว่าฉันกับพี่เรซเพิ่งคบกันได้ไม่นานไม่ถึงสองอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ ดูเขาจะคลั่งรักฉันมากเลยนะ ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่คลั่งรักฉัน เพราะฉันเองก็คลั่งรักเขาเหมือนกัน
“จะว่าอะไรมั้ยคะถ้าพี่อยากให้หนูย้ายไปอยู่กับพี่ เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา พี่เองก็จะได้เห็นหน้าหนูทั้งเช้าทั้งเย็นเลย”
“แล้วถ้าหนูย้ายไปอยู่กับพี่เรซแล้ว พี่เรซจะไม่เบื่อหนูก่อนเหรอคะ?”
“พี่ไม่มีวันเบื่อหนูค่ะ หนูเองก็ห้ามเบื่อพี่นะคะ”
“หนูรักพี่เรซขนาดนี้หนูจะเบื่อได้ยังไงคะ มีแต่พี่เรซนั่นแหละที่จะเบื่อหนูก่อนหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ พี่รักหนูขนาดนี้พี่ไม่เบื่อหนูแน่นอน”
พี่เรซยิ้มให้ฉันแล้วบอกว่าเขาจะไม่มีวันเบื่อฉันเด็ดขาดเพราะเขารักฉันมาก ถ้าเขาเป็นแบบนี้ในทุกวันๆ ฉันก็คงจะมีความสุขแบบนี้ตลอดไปเลยสินะ เพราะฉันเองก็รักเขามากเหมือนกัน
“อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะคะ”
“ค่ะ หนูไม่ทิ้งพี่เรซแน่นอน พี่เองก็ห้ามทิ้งหนูนะคะ”
“ไม่ทิ้งค่ะ พี่จะอยู่กับหนูแบบนี้”
“แล้วต่อไปจะเหมือนเดิมกับหนูแบบนี้มั้ยคะ?”
“เหมือนเดิมสิคะ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่เปลี่ยนไป”
ตอนนั้นอะไรๆ ก็ดีไปหมดเลยนะ แต่ตอนนี้น่ะเหรอมันแทบไม่มีคำว่าดีเลยด้วยซ้ำ
เขาไม่ได้เหมือนเดิมกับฉันนานแล้ว และคำว่าเหมือนเดิมของเขาก็ไม่มีอยู่จริง จากที่เคยสนใจฉันและต้องการฉันตลอดเวลา
ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าฉันเป็นตัวปัญหาที่ทำให้เขาปวดหัว เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเขามักจะบอกว่าปวดหัวและสั่งห้ามไม่ให้ฉันทำให้เขาปวดหัวอีก
แบบนี้น่ะเหรอที่บอกว่าเหมือนเดิม หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็เดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปิดบังร่างกายเอาไว้
พอเดินออกมาก็เห็นพี่เรซยืนกอดอกจ้องหน้าฉันหน้าห้องน้ำเหมือนว่าเขามีเรื่องอยากจะคุยกับฉัน
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“พี่ขอโทษ พี่มันไม่ดีเองที่ชอบทำให้หนูเสียใจบ่อยๆ ขอโทษนะคะ”
“มาพูดแบบนี้ต้องการอะไรจากหนูเหรอคะ?”
ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าที่พี่เรซมาพูดแบบนี้เขาต้องการอะไร และการที่เขามาขอโทษน่ะก็เพื่อที่จะให้เรื่องมันจบๆ ไป
แต่เขาจะรู้หรือเปล่าว่าความรู้สึกของฉันน่ะมันไม่ได้จบเหมือนเรื่องที่เขาอยากให้จบหรอกนะ
“เราไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้วนะคะ คืนนี้พี่ขอได้มั้ย?”
จริงๆ พี่เรซไม่ต้องมาขอฉันก็ได้นะเพราะเราสองคนก็เคยมีอะไรกันแล้วและมีกันบ่อยด้วย
แต่ช่วงหลังๆ แค่ไม่ได้มีอะไรกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อนก็เท่านั้นเอง และมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้จริงๆ ด้วยว่าเขาจะต้องมีเรื่องอะไรที่ต้องการจากฉันไม่งั้นก็คงไม่เดินมาขอโทษแบบนี้หรอก
“ถ้าอยากจะเอาก็เอาเลยค่ะ ไม่ต้องขอ”
- ผู้เขียน
