“ขอบคุณพี่ตุลย์กับน้องเซย์มากนะคะ ถ้าไม่ได้ทั้งสองคนปริมกับครอบครัวพี่แฟรงค์คงแย่ ไม่มีใครตั้งหลักทันเลย จนถึงวันนี้ก็ยังตั้งหลักกันไม่ได้”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกปริม ยังไงก็ต้องช่วยกัน” ฉันไม่ได้พูดอะไรแค่ยืนยิ้มให้พี่ปริม ยิ้มให้กำลังใจเพราะเพิ่งเผาศพพี่แฟรงค์แล้วก็ส่งแขกเสร็จ ส่วนเรื่องเก่าที่ปะทะริมฝีปากกับพี่ปริมนิดหน่อยในตอนนั้นฉันไม่เก็บมาเป็นอารมณ์ให้มีปัญหากันหรอกนะคะถือว่าคุยและเคลียร์กันแล้วก็จบไป
“ยังไงปริบก็ต้องขอบคุณค่ะ พรุ่งนี้เก็บกระดูกกับตักบาตรถ้าไม่ไหวพี่ตุลย์กับน้องเซย์ไม่ต้องมาก็ได้นะคะ มันแต่เช้าปริมเกรงใจ เหนื่อยกับพวกปริมมาหลายวันแล้ว”
“พี่คงมาเหมือนเดิมนั่นล่ะแต่เซย์นิสถ้าไม่ไหวอาจจะไม่ได้มา พี่อยากให้พักผ่อน พักผ่อนน้อยมาหลายวันแล้ว” พี่ตุลย์บอกพี่ปริมแต่ไม่ได้บอกธรรมดานะคะ พี่ตุลย์หันมามองฉันแล้วลูบหัวเบา ๆ ไปด้วย
“หนูไหวค่ะ มาได้”
“มันเช้า อย่าเพิ่งรับปาก พรุ่ง
