“ถ้าจะไปก็ไปเซย์นิส แต่ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้พี่ยังเหมือนเดิม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น...ลูกต้องอยู่กับพี่”
“หนูคงยอม” ฉันเจ็บปวดกับคำพูดที่บอกว่า ถ้าจะไปก็ไป แต่ต่อให้เจ็บปวดกับคำนี้แค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่าคำว่า ลูกต้องอยู่กับพี่ สำหรับผู้หญิงที่กำลังเป็นแม่มันเทียบกันไม่ได้เลยจริง ๆ
“พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“...” เราจ้องหน้ากัน ไม่มีใครยอมใคร และฉันสาบานได้ว่าฉันไม่มีทางยอมแน่นอนไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน
“ยังไงดี?”
“นี่ลูกหนู ไม่ได้มีแค่พี่ที่จะมีสิทธิ์อยากได้”
“เหรอ? แต่พี่ไม่ได้ขอให้เราไปนะเซย์นิส ไม่เคยไล่ให้ไป แต่ถ้าอยากไปจนถึงขั้นใจไม่อยากอยู่แล้วพี่จะไม่ห้ามขอแค่ไปคนเดียว อย่าเอาลูกไปเพราะนี่คือเรื่องเดียวที่พี่จะไม่มีทางยอม”
“...” ฉันกำหมัดตัวเองแล้ว กำจนมือสั่นแล้ว
“ถ้าไม่ไปงานศพก็กินข้าวแล้วพักผ่อนเถอะพี่ขอไปเคลียร์งานก่อน แต่ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน อยากไปงานศพมันก็ไปเถอะไม่ได้ว่าอะไร
